Η ΑΘΕΑΤΗ ΓΕΝΙΑ

Είμαστε η Αθέατη Γενιά του Ενενήντα,
«του κλειστού χώρου» ποιητές, των μπλογκ των διαδικτύων,
μακριά σκιά μάς σκέπασε η Γενιά του Εβδομήντα
και του Ογδόντα. Ζήσαμε «δράματα δωματίων»

διασκορπισμένοι εδώ κι εκεί, σ’ υπόγειες γκαρσονιέρες,
καταραστήκαμε το φως που ’δαμε απ’ τον φεγγίτη.
Είχαμε το περίστροφο, δεν βρίσκαμε τις σφαίρες
και δεν αυτοκτονήσαμε, μα μείναμε στο σπίτι

όπως σε τάφο μυστικό θαμμένοι βασιλιάδες
ταριχευμένοι καρτερούν σκαπάνη αρχαιολόγου.
Ρε πούστη μου, είμαστε ποιητές κι οι κριτικοί γραφιάδες,
τον λόγο μας στ’ αρχίδια τους τον γράψαν άνευ λόγου.

Υπήρξαμε χωρίς αυτούς, ποιητές περιθωρίου
της σάτιρας, του χλευασμού, της αυτοκριτικής μας
και του ρυθμού όχι του αριθμού, του μέτρου όχι μετρίου,
σαν μουσική υπόκρουση κάποιας αισθητικής μας.

Δεν βάλαμ’ έναν πιο μπροστά να τον ακολουθούμε,
έτσι όπως πάν’ τα πρόβατα ξοπίσω απ’ τον τσοπάνο.
Δεν είχαμε περιοδικά δικά μας να εκδοθούμε
κι οι εκδότες κάθε συλλογή την χρέωναν παραπάνω

διπλά, μπορεί και τρίδιπλα – βορά του κάθε αχρείου
γινήκαμε, οι ανάξιοι του αιώνος στιχουργούντες·
πολλοί βιβλία βγάλαμε: λίγα, εκτός εμπορίου –
«λίθον ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες».

Κι έχουμε μια συγκομιδή που αγνοείς, ξερόλα
του copy paste κριτικέ, κόψε το παραμύθι
περί Αθέατης Γενιάς: Σολδάτου «Λήγω απ’ όλα»·
ο «Γιουβενάλης» του Βολκώφ· του Κυριαζή οι «Μύθοι

του Αισώπου» σε μετάφραση έμμετρη, να ζηλεύεις,
«Ανθολογία Παλατινή»· Σοφίας Κολοτούρου
«Ποιήματα Αν-επίκαιρα»· Βολκώφ το «Missa Brevis»,
«Sexus», «Σονέτα»… Κριτικέ, κόψε το μπούρου-μπούρου,

έπεται και συνέχεια… Του Κώστα Κουτσουρέλη
φυσάει «Αέρας Αύγουστος» κι η «Νύχτα» κατεβαίνει,
«Η τέχνη που αυτοκτονεί», «Κρέων», «Λάμπρου Λαρέλη»
και το «Παμπάλαιο Νερό» με Νέους Ήχους κρένει.

«Σειράχ», «Ίσις» και «Κάνθαροι» του Γιώργου Βαρθαλίτη·
«Ερωταφίου παραφορά», του Κυριαζή και πάλι.
Πού είσαι… αθέατε κριτικέ; Χαμήλωσε την μύτη
κι οσφρήσου εδώ στα χαμηλά μια ποίηση που θάλλει.

Stixakias, σύγχρονος Σουρής! Ούτε καρφίτσα χάμου
δεν πέφτει ασχολίαστη, μα εμείς από τα γέλια.
Αχ, για τα «Χείλια» γράφτηκαν χίλια τα «δίστιχά» μου
και ξέφυγαν του κριτικού, γλίστρησαν σαν τα χέλια.

Είμαστε η Αθέατη Γενιά κι όχι του θεαθήναι.
Άλλοι προεξέχουν κατιτίς, κρυμμένοι άλλοι θα ζήσουν
σαν Ασκητές Αόρατοι – έτσι καλύτερα είναι:
όντως αθέατους, δεν μπορούν να μας εξαφανίσουν!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
21. 3. 2020, Παγκόσμια Ημέρα της Ποιήσεως