*

του ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ

Το βιβλίο της Ρόζας Λούξεμπουργκ Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα[1], του οποίου ο τίτλος τόσο εύκολα χρησιμοποιείται, από τον καθένα, για την κατάδειξη δήθεν μιας ιστορικής νομοτέλειας (στην ιστορία δεν υπάρχουν νομοτέλειες), αλλά και προς επίρρωση των πολιτικών και ιδεολογικών απόψεών του (συνηθισμένο φαινόμενο στην απατηλή εποχή της μετανεωτερικότητας όπου όλοι έχουν απόψεις επί παντός επιστητού), αντανακλά μια συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα και όχι μια διαχρονικά εμμενή κατάσταση.

Αρκετοί ακόμη θέλουν να ελπίζουν ότι εμπεριέχει το στοιχείο της διαχρονικότητας. Όμως τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο γίνεται κατανοητό, λόγω των κοινωνικών διεργασιών, ότι εμπεριέχει το στοιχείο της συγχρονίας: δηλαδή, το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» αφορούσε τις δεκαετίες 1910-1920 και ήδη η ανθρωπότητα, χάνοντας την ιστορική ευκαιρία ενός σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, έχει εισέλθει σε μια εποχή αναπαραγόμενης καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η οποία θα την οδηγήσει σε απρόβλεπτους κοινωνικούς μετασχηματισμούς. Η βαρβαρότητα έχει εγκατασταθεί παντού!

Ο καπιταλισμός ως παγκόσμιο σύστημα βρίσκεται σε μια συνεχή μετεξέλιξη –που διαρκεί εδώ και πολλές δεκαετίες– και η οποία δεν γνωρίζουμε που θα καταλήξει, ούτε καν αν θα γεννήσει τους όρους της αντικατάστασής του μέσω των εσωτερικών του αντιφάσεων όπως ισχυρίζονται οι μαρξιστές.

Τουλάχιστον μέχρι σήμερα, παρά τις συνεχείς και αλλεπάλληλες κρίσεις του, εκείνος που παρατηρούμε να διαλύεται, μετεξελισσόμενος (ίσως και να μεταλλάχθηκε ήδη) είναι ο φορέας που θα επικαθόριζε την αλλαγή προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση που υποδείκνυε η μαρξιστική τελεολογία. Δηλαδή αυτό καθ’ αυτό το προλεταριάτο της εποχής του Μαρξ, της Λούξεμπουργκ, του Λένιν και των υπολοίπων θεωρητικών. (περισσότερα…)