του ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΑΚΗ

Εκ πρώτης όψεως, το Mute είναι μια παράσταση διασκεδαστική, ένα one-man show το οποίο αντλεί από τη μιμητική και από την κληρονομιά μορφών υποκριτικής περισσότερο σωματικών. Ο ανώνυμος πρωταγωνιστής —ο εμπνευστής του έργου Γιώργος Χρυσοστόμου— είναι μια φιγούρα απολύτως βουβή η οποία πηγαινοέρχεται διαρκώς μέσα στο σκηνικό. Αυτό αποτελείται από μια σκαλωσιά η οποία διαιρείται σε διάφορα τμήματα ή “δωμάτια” ορθογώνιου σχήματος. Κατά το μεγαλύτερο μέρος του έργου παρακολουθούμε τον ήρωα να περνάει από το ένα τμήμα της σκαλωσιάς στο άλλο κινούμενος αριστερά-δεξιά ή πάνω-κάτω. Τούτη η συνεχής κίνηση του ήρωα εξελίσσεται σε ένα διασκεδαστικό θέαμα (δεν είναι τυχαίο ότι μες στο κοινό στο όμορφο Κηποθέατρο Παπάγου στις 31 Αυγ. ’21 βρέθηκαν αρκετοί έφηβοι και παιδιά). Κάθε φορά που ο βουβός ήρωας μπαίνει σε έναν νέο χώρο της σκαλωσιάς η κατάσταση αλλάζει – συχνά με ρυθμό φρενήρη. Στο ένα ορθογώνιο μπορεί να ακούγεται ζωηρό ροκ εν ρολ, στο άλλο μπορεί να χτυπάει επίμονα ένα τηλέφωνο, σε ένα άλλο ο ήρωας μπορεί να ερωτοτροπεί μελοδραματικά και ειρωνικά με μια… κούκλα του σεξ ενώ σε ένα άλλο μπορεί να φωτογραφίζει εγωπαθώς τα οπίσθιά του για ένα ποστ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τούτα τα στοιχεία ίσως οδηγήσουν κάποιον να δει απλώς μια διασκεδαστική παράσταση όπου ένας αεικίνητος παλιάτσος μάς εντυπωσιάζει με τις μούτες του και την ευελιξία του. Ωστόσο, το έργο επιζητά μια βαθύτερη ανάγνωση η οποία ίσως αναδείξει τι έχει αυτό να πει για την εποχή μας.

(περισσότερα…)