ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 2000-2020

Ποιά ἡ ποίηση τοῦ 21ου αἰώνα καὶ ποιοί οἱ ποιητές της; Χιλιάδες ποιητικὲς συλλογές, εἴτε τυπωμένες ἀπὸ ἐπώνυμους οἴκους εἴτε αὐτοεκδόσεις, ἑκατοντάδων ἢ καὶ χιλιάδων ποιητῶν ποὺ ἀναζητοῦν τὴν θέση τους στὴν Νεοελληνικὴ Λογοτεχνία. Τί μένει ὅμως καὶ τί περνάει ἀπὸ τὴν κρησάρα τῆς κριτικῆς; Τί ἐπιβιώνει –ἢ ἔστω, τί φαίνεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει– στὴν μνήμη τῆς ἀναγνωστικῆς κοινότητας;

Ἀποπειρώμενο μιὰν ἀπάντηση στὰ παραπάνω, τὸ Νέο Πλανόδιον ἐγκαινιάζει τὴν ἑβδομαδιαία στήλη ‘‘Νέοι ποιητὲς ἑνὸς νέου αἰώνα. Διαρκὴς ποιητικὴ ἀνθολογία 2000-2020’’. Γιὰ διάστημα δύο ἐτῶν καὶ ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2019, θὰ ἀνθολογοῦνται κάθε ἑβδομάδα ἕνα ἢ περισσότερα ποίηματα ἑνός/μιᾶς συγγραφέα, ποὺ θὰ πληροῦν δύο προϋποθέσεις: θὰ εἶναι α) δημοσιευμένα μετὰ τὸ 2000, καὶ β) γραμμένα ἀπὸ ποιήτριες ἢ ποιητὲς 45 ἐτῶν καὶ νεώτερους, γεννημένους δηλαδὴ ἀπὸ τό –σημαδιακό– 1974 καὶ ἑξῆς.

Τὰ ποιήματα θὰ παρατίθενται πολυτονισμένα, δίχως ὅμως ἄλλες παρεμβάσεις στὸ πρωτότυπο. Ἐπίσης, στὸ τέλος κάθε ἑξαμήνου θὰ δημοσιεύεται στὸν ἱστότοπο ὁ Θησαυρὸς Ἀναγνώσεων μὲ τὴν μορφὴ ἀναλυτικοῦ καταλόγου, ὅπου καὶ θὰ καταγράφονται ὅλες οἱ ποιητικὲς συλλογὲς ποὺ ἐξετάστηκαν κατὰ τὸ διάστημα αὐτό. Τὰ ποιήματα ποὺ θὰ προκύψουν στὸ πέρας τῆς διαρκοῦς αὐτῆς ἀνθολόγησης, συμπληρωμένα ἐνδεχομένως καὶ μὲ ἄλλα, θὰ ἀποτελέσουν τὸν κορμὸ μιᾶς ἔντυπης Ἐκλογῆς.

Οἱ σκοποὶ τοῦ ἐγχειρήματος, δύο: ἡ ἀνάδειξη τῶν ἀξιανάγνωστων ποιημάτων ποὺ γράφονται στὶς μέρες μας ἀπὸ νέους ποιητές· καὶ ἡ συμβολὴ στὴν ἐπόπτευση τῆς νεοελληνικῆς ποίησης τοῦ τρέχοντος αἰώνα, μακριὰ ἀπὸ παρελκυστικὲς κατηγοριοποιήσεις, αἰσθητικὲς ἢ/καὶ ἰδεολογικές.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ 

---

Μὲ δεδομένο τὸν τεράστιο ὄγκο τῆς τρέχουσας ποιητικῆς παραγωγῆς, ποὺ ξεπερνᾶ τοὺς 800 τίτλους ἐτησίως (813 γιὰ τὸ 2017, βάσει ἐπίσημων στοιχείων ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη), θὰ ἀποτελοῦσε ψευδαίσθηση τὸ νὰ θεωρεῖ κανεὶς ὅτι μπορεῖ νὰ τὴν παρακολουθήσει στὴν πληρότητά της. Ἀντ’ αὐτοῦ ὅμως, δίδεται ἡ ὑπόσχεση μιᾶς φιλότιμης ἐξέτασης ὅλων τῶν βιβλίων ποὺ θὰ τεθοῦν ὑπ’ ὄψιν τοῦ ἐγχειρήματος. Οἱ φίλοι νέοι ποιητὲς μποροῦν (παρακαλοῦμε πολὺ μὲ ἁπλὸ δέμα/ἐπιστολή) νὰ τὰ στέλνουν στὴ διευθύνση: Ἁγ. Λαύρας 60, Νεάπολη, Ν. Ἰωνία Ἀττικῆς 142 33 [Μὲ τὴν ἔνδειξη: “Αθ. Β. Γαλανάκης γιὰ τὸ περ. Νέο Πλανόδιον” στὰ στοιχεῖα τοῦ παραλήπτη]

---

Ἑλένη Βελέντζα

(Ἴσως πόθοι, Ἀθήνα, Γαβριηλίδης, 2017)

Ζάρακες

Ὁδηγοῦσα κατὰ τὸ μέρος τῶν βράχων.
Δὲν ἤμουν μόνη,
μὰ δὲν πειράζει πιά.

Ξέραινε ὁ τοπος τὸν ἄνεμο
κι ὁ ἄνεμος τὸν τόπο πιὸ πολύ.

Ἔφτανε ἡ ζέστη ὣς τὶς πέτρες καὶ μετὰ περίσσευε.
Ὅπως καὶ ἡ ζωή.
Μεγάλοι καὶ ἀρίζωτοι οἱ ἄνθρωποι
σὰν δρασκέλιζαν τὴν πετρόεσσα στάχτη.

Στὸ ξαφνικά, κάμποσα βέλη πλευρικὰ
θυμᾶμαι νὰ μοῦ λένε πὼς προσπερνῶ τοὺς Ζάρακες.

Δὲν μοῦ ἦταν τίποτα
ἐκείνης τῆς ἐπιγραφῆς τὸ ὄνομα.
Μέχρι νὰ προσπεράσω.

Μέχρι ποὺ δὲν ὑπῆρχαν πιὰ τὰ βέλη.

Τὰ μάτια μου ἀστράψαν κι ἀνοιγόκλεισαν
σὰν πίσω ἀπὸ κίτρινη μπόλια.
Σὰν βλέφαρα ποὺ ἄγγιξαν τὸ ἐμπόδιο
μιᾶς λήθης ὁδηγήτριας
κι εἶπαν νὰ προσπαθήσουν.

Πήγαινε χρόνος ποὺ μοῦ ‘χαν πεῖ τὸν θάνατό σου.
Τὰ καλοκαίρια εἶναι περσίδες.
Λαθεύουνε τὸ χάραμα γιὰ στόχο.
Γίνεται πάντα τὸ κακὸ τὰ καλοκαίρια.

[…]

Θά ‘ρθω μιὰ μέρα μόνη
μὲ ἕνα χάδι ἀπὸ λουλούδια
καὶ θὰ σταθῶ
κάτω ἀπ’ τὸν ἥλιο τῆς γέννησής σου,
πάνω ἀπ’ τὸ χῶμα τοῦ θανάτου σου.

Ξαφνικά, μὰ ἀργά,
ὅπως πάντα.

~.~

(Τὸ φίλημα τοῦ ἥλιου, Ἀθήνα, Σμίλη, 2019)

Ἀπόψε θὰ σκοτώσουν τοὺς ἀγριόχοιρους

Ἀπόψε θὰ σκοτώσουν τοὺς ἀγριόχοιρους
ποὺ πᾶνε καὶ γλυκαίνονται ὅλοι μαζὶ τὶς νύχτες
στὸ κτῆμα μὲ τὰ σῦκα.

Σκέφτηκα, ἂν θές, λοιπὸν
πρὶν ἔρθει ἡ ὥρα γιὰ νὰ  γίνει τὸ καρτέρι
―ἂν τὸ θές―
νὰ μέναμε γιὰ λίγο
μόνοι.

Ἀπόψε θὰ σκοτώσουν τοὺς ἀγριόχοιρους.

Θὰ τοὺς παραφυλάξουν μὲ τὰ ὅπλα καὶ τοὺς ὤμους τους

σφιχτοὺς

κοντὰ στὰ πρόσωπά τους
οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς.

Θὰ σταλαχθοῦν
θὰ μπερδευτοῦν, αἷμα ζεστό
χῶμα θερμὸ τοῦ Αὐγούστου.

Σκέφτηκα, ἂν θές, λοιπὸν
πὼς θὰ εἶναι κρίμα ἂν ἔρθει ὁ θάνατος
κι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τὸν χρόνο βρεῖ
―τὴν πιὸ δεινὴ ἀπ’ τὶς δυνάμεις τῆς ζωῆς―
νὰ μείνουμε γιὰ λίγο
μόνοι.
Ἀπόψε θὰ σκοτώσουν τοὺς ἀγριόχοιρους.

Θὰ  πάρουν τὴ ζωή τους μὲ τὴ βία
πάνω στὸ ἡδύτατο τὸ ἐρέθισμά της
οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι
ποὺ βλέπεις νὰ σηκώνουν τὰ ποτήρια τὸ κρασὶ
μέσα στὸ μεσημέρι
κι ἔτσι νὰ στέκονται ἀνάμεσα στὰ μάτια μας.

Ἀπόψε θὰ σκοτώσουν τοὺς ἀγριόχοιρους.
[…]

---

Ἡ Ἑλένη Βελέντζα γεννήθηκε τὸν Αὔγουστο τοῦ 1987. Κατάγεται ἀπὸ τὴ Χαλκίδα καὶ σπούδασε νομικά. Ἔχουν ἐκδοθεῖ δύο ποιητικές της συλλογές: Ἴσως πόθοι (2017) καὶ Τὸ φίλημα τοῦ ἥλιου (2019).