*

Κάθε μπάνιο εντός του αστικού ιστού της Θεσσαλονίκης και του στενού Θερμαϊκού Κόλπου συνιστά μια εμπειρία βίαιης ενηλικίωσης κι ένα ταξίδι σωματικής μετάβασης και πολυπρισματικής αυτοεξερεύνησης. Ως φόρο τιμής στη μνήμη της Μαριανίνας Κριεζή, λοιπόν, αυτό το τραγουδάκι, βασισμένο πάνω σ’ ένα παλιότερο δικό της.

ΘΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΔΗΣ

Η γαλάζια σημαία

Η γαλάζια σημαία
είναι κάτι το σχετικό!
Φτάνει Αυγούστου εννέα
κι αφού δεν έχεις χρόνο να χαλάσεις,
θες-δε θες, το θέρος θα περάσεις
στο σκατό.
Θες-δε θες, το θέρος θα περάσεις…

Μια νύχτα, μιαν αυγή,
γαλάζια σημαία, γαλάζια σημαία,
θα σ’ υψώσω μόνος
στην άδεια προκυμαία
και σαν ξυπνήσουν
θα σε νομίσουν
για Καραϊβική,
Καλαμαριά πικρή…

Θα βουτώ, πιστεψέ με,
με φινέτσα και φίνο στυλ!
Τις σημαίες τις καίμε,
σαν τους αναρχικούς στην πολιορκία
– και να ξες πουλάν στα φαρμακεία
Fenistil.
Και να ξες πουλάν στα φαρμακεία…

Μια νύχτα, μιαν αυγή,
γαλάζια σημαία, γαλάζια σημαία,
θε να σε φυτρώσω
πριν φτάσουνε τα νέα
και σαν βουτάνε
θα με ρωτάνε
γιατί η Καρόλου Ντηλ
τούς μοιάζει Τσερνομπίλ…

*

*