(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ Κώστα Χατζηαντωνίου, τὸ ὁποῖο φιλοξενεῖται στὸ ἀφιέρωμα τοῦ ΝΠ5 στὸν Παναγιώτη Κονδύλη)

Κα­τὰ τοὺς δύ­ο αἰ­ῶ­νες ἐ­λεύ­θε­ρου ὑ­πὸ τὴν τυ­πι­κὴ ἔν­νοι­α πο­λι­τι­κοῦ βί­ου, ἡ Ἑλ­λά­δα ἀ­πο­κό­μι­σε ἐμ­πει­ρί­ες ποὺ εὔ­λο­γα γεν­νοῦ­σαν ἄλ­λο­τε ὑ­πε­ρή­φα­νες δι­α­κη­ρύ­ξεις καὶ ἄλ­λο­τε θρη­νη­τι­κὲς εἰ­κα­σί­ες. Πα­ρὰ ὡ­στό­σο τὴ δι­αρ­κῆ  ἀν­τι­μα­χί­α πα­ρά­δο­σης καὶ νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τας ποὺ σφρα­γί­ζει τὸν νε­ο­ελ­λη­νι­κὸ βί­ο ἐν συ­νό­λῳ, ἡ πο­λι­τι­κὴ ζω­ὴ καὶ ὁ πο­λι­τι­σμός μας ἐ­ξε­λίσ­σον­ταν καὶ ἡ χώ­ρα πα­ρα­κο­λου­θοῦ­σε, ἔ­στω μὲ βρα­δύ­τη­τα καὶ μὲ τρό­πο στρε­βλό, τὴν ἐ­ξέ­λι­ξη τοῦ δυ­τι­κοῦ κό­σμου, στὸν ὁ­ποῖ­ο ἀ­πὸ τὰ χρό­νι­α της Ἐ­πα­νά­στα­σης οἱ Ἕλ­λη­νες ἦ­ταν προ­σα­να­το­λι­σμέ­νοι. Αἴφ­νης, με­τὰ ἀ­πὸ μιὰ μο­να­δι­κὴ στὴν ἱ­στο­ρί­α μας πε­ρί­ο­δο ὁ­μα­λοῦ πο­λι­τι­κοῦ βί­ου τεσ­σά­ρων δε­κα­ε­τι­ῶν, ξέ­σπα­σε ἡ κα­ται­γί­δα. Κρί­ση, πα­ρακ­μὴ ἢ κα­τάρ­ρευ­ση, ὅ­πως καὶ νὰ ὁ­ρί­σει κα­νεὶς αὐ­τὸ ποὺ συμ­βαί­νει στὶς ἡ­μέ­ρες μας, τὸ βέ­βαι­ον εἶ­ναι ὅ­τι γί­νε­ται πλέ­ον πα­σι­φα­νὴς ἡ πλή­ρης δι­ά­βρω­ση θε­σμῶν καὶ ἠ­θῶν κι ἡ γε­νι­κευ­μέ­νη ἀ­νο­μί­α ποὺ κα­θι­στᾶ τὴν ὅ­ποια ἐλ­πί­δα ἀ­νά­τα­ξης νὰ μοιά­ζει ἀ­δύ­να­τη. Τὸ φά­σμα τῆς κα­τα­στρο­φῆς ὑ­ψώ­νε­ται πιὰ γύ­ρω μας.

Σὲ τέ­τοιες ὧ­ρες δὲν εἶ­ναι ἐ­παρ­κὲς μὰ εἶ­ναι ἀ­πα­ραί­τη­το πρῶ­το βῆ­μα νὰ μι­λοῦ­με γιὰ ἐ­κεί­νους τοὺς ἐ­λά­χι­στους στο­χα­στὲς ποὺ ἀ­πε­τόλ­μη­σαν νὰ δι­α­φο­ρο­ποι­η­θοῦν ὅ­σο και­ρὸ ἡ ἀρ­ρώ­στια ἀ­θέ­α­τη κα­τέ­τρω­γε τὸ σῶ­μα μας. Ὅ­σους σὰν τὰ που­λιὰ τῆς κα­ται­γί­δας προ­ει­δο­ποι­οῦ­σαν τοὺς μα­κά­ρι­ους δα­νει­ο­λῆ­πτες ἰ­δε­ῶν καὶ ἀ­γα­θῶν. Ἕ­νας ἀπ’ αὐ­τοὺς ἐ­ξε­χόν­τως ἦ­ταν ὁ Παναγιώτης Κον­δύ­λης, τὸ πνευ­μα­τι­κὸ μέ­γε­θος, ἡ εὐ­θυ­κρι­σί­α καὶ ἡ ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα  τοῦ ὁ­ποί­ου θὰ φαν­τά­ζουν στὸν ἱ­στο­ρι­κὸ τοῦ μέλ­λον­τος ἀ­πο­λύ­τως ξέ­νες πρὸς τὴ με­τα­πο­λι­τευ­τι­κὴ πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, εἴ­τε προ­ο­δευ­τι­κὰ εἴ­τε συν­τη­ρη­τι­κὰ φο­ρέ­μα­τα αὐ­τὴ ἐ­νε­δύ­ε­το.

Σὲ δύ­ο ἐ­πί­με­τρα ποὺ ἔ­γρα­ψε γιὰ ἀν­τί­στοι­χα βι­βλί­α του, γιὰ τὸ­ ­Πλα­νη­τι­κὴ Πο­λι­τι­κὴ με­τὰ τὸν Ψυ­χρὸ Πό­λε­μο καὶ τὸ ­Θε­ω­ρί­α τοῦ Πο­λέ­μου, ὁ Κον­δύ­λης προ­σπά­θη­σε, μέ­σα ἀ­πὸ τὶς δι­α­γνώ­σεις του γιὰ τὰ εὐ­ρύ­τε­ρα πλα­νη­τι­κά, εὐ­ρω­πα­ϊ­κὰ καὶ πε­ρι­φε­ρει­α­κὰ πλαί­σι­α νὰ δεί­ξει τὶς συ­ναρ­τή­σεις τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς ζω­ῆς μὲ τὶς βα­θύ­τε­ρες κι­νη­τή­ρι­ες δυ­νά­μεις τοῦ ση­με­ρι­νοῦ κό­σμου καὶ νὰ χα­ρά­ξει ἕ­ναν ψύ­χραι­μο δρό­μο γιὰ τὴ σύλ­λη­ψη μιᾶς ἐ­θνι­κῆς στρα­τη­γι­κῆς πέ­ρα ἀ­πὸ τὶς δύ­ο ἰ­δε­ο­λο­γι­κὲς θέ­σεις ποὺ κυ­ρι­αρ­χοῦν λί­γο-πο­λὺ στὴν Ἑλ­λά­δα, ἐ­κτρέ­φον­τας

ἀφ’ ἑ­νὸς ἑλ­λη­νο­κεν­τρι­κὲς ἐ­ξάρ­σεις καὶ δι­α­νο­ου­με­νί­στι­κες πα­ρα­δο­σι­ο­λα­τρί­ες καὶ βυ­ζαν­τι­νο­λα­τρί­ες, οἱ ὁ­ποῖ­ες βρί­σκουν εὐ­ρύ­τε­ρη ἀ­πή­χη­ση για­τὶ ἕ­να ἔ­θνος ποὺ δέ­χε­ται συ­νε­χεῖς ἐ­ξευ­τε­λι­σμοὺς χρει­ά­ζε­ται συ­νε­χεῖς ψυ­χι­κὲς ὑ­πε­ρα­να­πλη­ρώ­σεις· καὶ ἀφ’ ἑ­τέ­ρου, στὴν ἀν­τί­πε­ρα ὄ­χθη, τὴν πε­ποί­θη­ση δι­α­φό­ρων “εὐ­ρω­πα­ϊ­στῶν”, “ἐκ­συγ­χρο­νι­στῶν” καὶ “ὀρ­θο­λο­γι­στῶν” ὅ­τι ἡ “πο­λι­τι­σμέ­νη Δύ­ση”, με­του­σι­ώ­νον­τας στὴν πρά­ξη τὴν πνευ­μα­τι­κή της κλη­ρο­νο­μι­ὰ καὶ δι­α­δί­δον­τάς την στὸν κό­σμο ὁ­λό­κλη­ρο μὲ τὴν παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­ση τῆς οἰ­κο­νο­μί­ας καὶ τὰ “ἀν­θρώ­πι­να δι­και­ώ­μα­τα”, θὰ πρω­το­στα­τή­σει σ’ ἕ­ναν ἀν­θρω­πι­νὸ καὶ εἰ­ρη­νι­κὸ 21ο αἰ­ῶνα.

Ὁ Κον­δύ­λης ἐγ­καί­ρως ἐ­πε­σή­μα­νε τὶς αἰ­τί­ες τῆς ἐ­θνι­κῆς μας ἀ­δυ­να­μί­ας καὶ τὸν ἐ­παρ­χι­ω­τι­σμὸ ποὺ δὲν ἀ­φο­ρᾶ μό­νον ὅ­σους ζη­τοῦν νευ­ρω­τι­κὰ κα­τα­φύ­γι­ο στὴ στεί­ρα ἀ­πο­μί­μη­ση τῶν πα­ρα­δο­σι­α­κῶν καὶ κοι­νο­τι­κῶν ἀν­τι­λή­ψε­ων μιᾶς ἄλ­λης ἐ­πο­χῆς, ἀλ­λὰ καὶ ὅ­σους ἐ­πι­δί­δον­ται σὲ ἕ­ναν θαυ­μα­στι­κὸ τῆς Εὐ­ρώ­πης πα­ρα­σι­τι­σμό, εἴ­τε γιὰ λό­γους ἄ­με­σου ὑ­λι­κοῦ συμ­φέ­ρον­τος, εἴ­τε ἐ­ξαι­τί­ας ἰ­δε­α­λι­στι­κῶν ἐμ­μο­νῶν. Ἐ­πε­σή­μα­νε πό­σην ἄ­γνοι­α ἔ­χουν γιὰ τὴ φυ­σι­ο­γνω­μί­α τοῦ ση­με­ρι­νοῦ πλα­νη­τι­κοῦ κό­σμου καὶ γιὰ τὸ ποιές μα­κρο­πρό­θε­σμες δυ­νά­μεις τὴν ἀ­περ­γά­ζον­ται, ἀμ­φό­τε­ρες οἱ πα­ρα­τά­ξεις ―ἐ­θνο­λα­ϊ­κι­στὲς καὶ εὐ­ρω­πα­ϊ­στὲς θὰ τοὺς λέ­γα­με ἐ­μεῖς γιὰ νὰ συ­νεν­νο­ού­με­θα― ποὺ δε­σπό­ζουν στὸν σύγ­χρο­νο ἑλ­λη­νι­κὸ βί­ο.

Στὸ ἐ­ξαι­ρε­τι­κῆς ση­μα­σί­ας ἐ­πί­με­τρό του «Προ­ϋ­πο­θέ­σεις, πα­ρά­με­τροι καὶ ψευ­δαι­σθή­σεις τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς ἐ­θνι­κῆς πο­λι­τι­κῆς» στὸ βι­βλί­ο Πλα­νη­τι­κὴ Πο­λι­τι­κὴ με­τὰ τὸν Ψυ­χρὸ Πό­λε­μο (ἤ­δη ἀ­πὸ τὸ 1992) ὁ Κον­δύ­λης, μέ­σα ἀ­πὸ τὴν ἀ­νά­λυ­ση τῶν κι­νη­τή­ρι­ων δυ­νά­με­ων τῆς ση­με­ρι­νῆς πλα­νη­τι­κῆς πο­λι­τι­κῆς, κα­τέ­δει­ξε τὶς δυ­σοί­ω­νες προ­ο­πτι­κὲς ποὺ δι­α­νοί­γον­ταν κα­θὼς εἰ­σερ­χό­μα­σταν σὲ ἐ­πο­χὴ πλα­νη­τι­κῶν καὶ πε­ρι­φε­ρει­α­κῶν συγ­κρού­σε­ων, ποὺ κα­θι­στοῦ­σαν πλέ­ον σχε­δὸν ἀ­δύ­να­τη τὴν πα­γί­ω­ση δι­ε­θνοῦς τά­ξης ἀ­φοῦ πο­λι­τι­κές, οἰ­κο­νο­μι­κὲς καὶ γε­ω­πο­λι­τι­κὲς αἰ­τί­ες θὰ συν­τή­κον­ται ὅ­λο καὶ πε­ρισ­σό­τε­ρο μὲ οἰ­κο­λο­γι­κὲς καὶ πλη­θυ­σμι­α­κὲς πι­έ­σεις, γεν­νῶν­τας χρό­νι­ες κρί­σεις καὶ ἀ­νε­ξέ­λεγ­κτους πα­ρο­ξυ­σμοὺς ποὺ θὰ ὁ­δη­γοῦ­σαν τὸ ἐ­θνι­κὸ κρά­τος νὰ ἀ­να­λά­βει νέ­ο ἱ­στο­ρι­κὸ ρό­λο ποὺ δὲν θὰ ἦ­ταν ἁ­πλῶς ἡ ἐ­ξα­σφά­λι­ση μιᾶς θέ­σης μέ­σα στὴν ἔν­το­να ἀν­τα­γω­νι­στι­κὴ παγ­κό­σμι­α κοι­νω­νί­α, ἀλ­λὰ ἕ­να αἴ­τη­μα στοι­χει­ώ­δους ἐ­πι­βί­ω­σης στοὺς κόλ­πους τῆς παγ­κό­σμι­ας κοι­νω­νί­ας.

[…]

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

---

[Ἀπὸ τὸ ΝΠ5 ποὺ μόλις κυκλοφόρησε. Ἀναζητῆστε το!]