(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ Κώστα Ἰ. Μελᾶ, τὸ ὁποῖο φιλοξενεῖται στὸ ἀφιέρωμα τοῦ ΝΠ5 στὸν Παναγιώτη Κονδύλη)
Εἰσαγωγή
Ἡ ὅλη προβληματικὴ τοῦ Παναγιώτη Κονδύλη παρέχει σημαντικὴ βοήθεια στὴν ἐπίρρωση τῆς ἄποψής μας περὶ τῆς πραγματικῆς θέσης τῆς οἰκονομίας ὡς ἐξαρτημένου ὑποσυστήματος τῆς κοινωνίας. Παράλληλα, μᾶς βοηθᾶ νὰ κατανοήσουμε ὅτι ἡ ἀπαίτηση νὰ συλληφθεῖ ὁ μηχανισμὸς τῆς κοινωνικῆς ζωῆς ἀπὸ τὴ σκοπιὰ τῆς οἰκονομίας ἀποτελεῖ ἀπατηλὴ ἐλπίδα. Ἀκόμη περισσότερο ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἂν στὶς προκείμενες ποὺ στηρίζουν τὴν οἰκονομικὴ “ἐπιστήμη” εἰσαχθεῖ ἡ ἰσχύς, καταρρέει τὸ ἐπιστημολογικὸ πλαίσιο ποὺ ὑποβαστάζει τὴν οἰκονομία. Ἡ κατάρρευση ὀφείλεται στὸ ὅτι ἡ Οἰκονομικὴ στηρίζεται ἀναπόδραστα στὴ θέση “τῆς ἁρμονίας τῶν συμφερόντων” τῶν συμμετεχόντων. Μὲ βάση τὰ παραπάνω ἐπιχειρεῖται νὰ ἀναλυθεῖ ἡ ἀντιπολιτικὴ σύλληψη τῆς ἐνοποίησης τῆς Ε.Ε. δεδομένου ὅτι ἡ ὅλη διαδικασία στηρίζεται σὲ δεδομένες οἰκονομιστικὲς ἀντιλήψεις.
[…]
(περισσότερα…)