*

του ΗΡΑΚΛΗ ΛΟΓΟΘΕΤΗ

Ακτιβιστικός νεοβανδαλισμός

Μετά τις σπασμωδικές απόπειρες δολοφονίας του Ομήρου, του Σαίξπηρ και των κλασικών εν γένει, που είναι πολύ της μόδας στον δυτικό κόσμο, ήρθαν και τα αυξανόμενα κρούσματα των επιθέσεων σε έργα διασήμων ζωγράφων, με σκοπό, λένε οι δράστες, να αφυπνιστεί η οικολογική μας συνείδηση! Ο Νίτσε ισχυριζόταν ότι διάνοιξε το πεδίο της φιλοσοφικής κριτικής με το σφυρί και κάποιοι από τους επιγόνους του, λιγάκι αδύναμοι στη θεωρία, γύρισαν τη δυναμική του μεταφορά σε βλακώδη κυριολεξία— με τις ανάλογες εκπτώσεις φυσικά. Αντί για σφυριές έκαναν μουσειακή κριτική αρχικά με μπογιές και σήμερα δείχνουν πως να ασχημονεί κανείς με πουρέ πατάτας ή σούπες υδαρείς! Έτσι από τον ηρωικό μηδενισμό περάσαμε στον γελοίο και δειλό ακτιβισμό. Γιατί οι νεοβανδαλικές επιθέσεις είναι φρόνιμες. Δεν γίνονται σε εργοτάξια σχιστολιθικού πετρελαίου, δεν λερώνουν τους μεγιστάνες των ρυπογόνων εταιριών ούτε καν τις λιμουζίνες τους αλλά — Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει! — τους σχετικά απροστάτευτους πίνακες του Βερμέερ, του Μονέ και του Βαν Γκόνγκ. Δυνάμει της ίδιας διαστροφικής αντίληψης μάλιστα, οι επιδρομείς δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στις εικαστικές αναπαραστάσεις εκείνης ακριβώς της φύσης που διατείνονται ότι θέλουν να προστατεύσουν: πασαλείβουν ηλιοτρόπια, σπαρμένα χωράφια και θημωνιές! Μπορεί βέβαια αυτός ο τρόπος μετάδοσης του οικολογικού μηνύματος να φαίνεται κάπως ανορθόδοξος επειδή, με την ισχυρή δόση ομοιοπαθητικής φαντασίας που διαθέτει, είναι πολύ προχωρημένος και καθίσταται απρόσιτος σ’ εμάς τους αφελείς. Ίσως γι αυτό δεν κατανοούμε τις περιβαλλοντικές ανησυχίες των σωτήρων μας και η συνείδησή μας αργεί ν’ αφυπνιστεί.

Οι ιστορικοί Βάνδαλοι, ενεργούμενα μίας αθώας δεισιδαιμονίας, κατέστρεφαν τις μύτες τα αυτιά και τα μάτια των αγαλμάτων για να φράξουν τις διόδους της ψυχής τους. Όμως αυτοί, όπως τόνιζε και ο Βασίλης Ραφαηλίδης, πίστευαν τουλάχιστον ότι τα αγάλματα έχουν ψυχή. Οι νεοβάνδαλοι της εποχής μας πιστεύουν μόνο στην παιδαριώδη τους αυτοπροβολή, στον θεατρινίστικο στόμφο και στη μοχθηρή τους αλαζονεία.

~.~

Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου!

Πεταμένοι σε ράντζα από τους ολετήρες της δημόσιας υγείας, με τους ορούς να τραμπαλίζονται απ’ τις σκουντιές κατάκοπων νοσοκόμων και ξάγρυπνων συγγενών, τους καθετήρες σε ημιανάπαυση και τα σωληνάκια να σέρνονται σε διαδρόμους βρώμικους σαν πτυελοδοχεία, οι άρρωστοι με την αργοπορούσα θεραπεία  βρίσκονται σε μόνιμη επιφυλακή. Πολλοί προσεύχονται στην Παναγία τη Γρηγορούσα, μερικοί το ρίχνουν στη βωμολοχία κι άλλοι πιάνουν  το παλιό τραγουδάκι: Οι γιατροί δεν μας δίνουν σημασία… στην επίκαιρη διασκευή: βιαστικά μας ξεπετάνε στα φορεία! Κλίνες φυσικά υπάρχουν, όπως και έντιμοι χειρουργοί — μα το πάνω χέρι στα δημόσια νοσοκομεία έχουν οι εκβιαστές χειρούργοι, οι διευθυντές κλινικών, οι μεγαλογιατροί με τα βρώμικα φακελάκια στα καθαρά τους χέρια, σύσσωμη η κλίκα των κυνικών. Έγκαιρη πρόσβαση στα χειρουργεία έχουν μονάχα όσοι πληρώνουν λύτρα στη μαφία, οι άλλοι πρέπει να περιμένουν μήνες σε βασανιστική, ημιθανή αργία. Το Εξοντωτικό Σύστημα Ιδιωτικοποιήσεων (ΕΣΙ) έχει ως πρώτο θύμα το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), ύστερα, με τη σειρά σου, ακολουθείς κι εσύ…

~.~

Αγαπητοί μου συμπολίτες!

Το κλίμα των ημερών με υποχρεώνει να θέσω σε δημόσια διαβούλευση μία πρόταση που έχω υποβάλλει σε πολλές κυβερνήσεις και δυστυχώς δεν εισακούστηκε από καμμία: την ίδρυση ενός Υπουργείου Διαφθοράς και Παρακρατικών Αποχετεύσεων, όπου θα συγκεντρώσουμε τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους και τα πιο διεφθαρμένα στελέχη της Εφορίας, της Πολεοδομίας, του Δικαστικού Σώματος και της Αστυνομίας. Έτσι αντί ν’ αφήνουμε τους τοξικούς ρύπους να διαχέονται παντού θα τους περιορίζαμε σ’ έναν ελέγξιμο χώρο, ενώ παραλλήλως θα εξασφαλίζαμε την κάθαρση των υπολοίπων υπουργείων και συνεπώς τον ηθικό εξαερισμό της δημόσιας ζωής. Για να προλάβω μάλιστα τις ενστάσεις και τις διαμαρτυρίες όσων ξενίζονται από την ιδέα, υπενθυμίζω ότι σε άλλα πεδία έχει ήδη στεφθεί με επιτυχία. Μαζεύουμε τους ειδεχθείς εγκληματίες σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, τους ανεπιθύμητους μετανάστες σε στρατόπεδα και τους απόκληρους σε άθλια υποάστεια. Πολλές κυβερνήσεις εξυγιαίνουν το τραπεζικό σύστημα της χώρας τους παροχετεύοντας τα σπασμένα του σε μία ζημιοφόρο τράπεζα ενώ η διεθνής πλουτοκρατία εξορίζει τα αποβράσματά της σε κρουαζιέρες διαρκείας στους φορολογικούς παραδείσους της Καραϊβικής… Με δεδομένη λοιπόν την κουλτούρα των  διαχωρισμών και εφόσον δεν θεωρούμε σωστό να θίξουμε τους μισθούς και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών, είναι πιο βολικό να τους αξιοποιήσουμε στο εν λόγω υπουργείο και για τους αρίστους εξ αυτών να θεσπίσουμε μάλιστα τιμητικές διακρίσεις και μετάλλια, με κορυφαίο το Διαφθορείον Ανωτάτης Τάξεως. Εν κατακλείδι, ως ύστερο αλλά όχι έσχατο επιχείρημα, σημειώνω, ότι ένα τέτοιο υπουργείο, με αποκλειστικό αντικείμενο τις ανέντιμες συναλλαγές, τους εκβιασμούς, τις δωροδοκίες και τις συναφείς παράνομες πρακτικές, όχι μόνο θα αυτοχρηματοδοτείται από τις μίζες αλλά θα αποδειχθεί πιο κερδοφόρο απ’ όλα τα υπόλοιπα παραγωγικά υπουργεία μαζί!

~.~

Μία επίκαιρη επιστολή

Αγαπητέ κ. Λογοθέτη,

με δεδομένη την ευαισθησία σας σε φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα, η Ένωση Αποφυλακισθέντων Δολοφόνων  απευθύνεται σε σας για να εκφράσει όχι μόνο την πικρία αλλά και την οργή της για τον ισόβιο αποκλεισμό των μελών της από τα κινηματογραφικά και θεατρικά δρώμενα. Πράγματι, ενώ έχουμε αποπληρώσει το χρέος μας προς την κοινωνία με πολυετείς φυλακίσεις και αφού ματαίως εκλιπαρήσαμε την προσοχή των υπευθύνων υπουργών πολιτισμού και προσκρούσαμε εις ώτα μη ακουόντων καλλιτεχνικών οργανισμών, η επαγγελματική μας κατάρτιση παραμένει σκανδαλωδώς αναξιοποίητη. Αναγνωρίζουμε φυσικά ότι η συμπαθής τάξη των ηθοποιών,  προασπίζει με ιδιαίτερο ζήλο τα δικαιώματα πάσης φύσεως μειονοτήτων – αλλά εμάς, τα παιδιά του Κάιν, την πιο στιγματισμένη απ’ όλες τις μειονότητες, μας αγνοεί. Η συμπεριληπτικότητα όμως, ή ισχύει για όλους της γης τους κολασμένους, ή δεν ισχύει. Ας περιοριστούν λοιπόν οι καλοί ηθοποιοί σε πράγματα που γνωρίζουν κι ας αφήσουν τη λεπτή τέχνη του φόνου στα χέρια των αρμοδίων. Ας μη ξεχνούν κι αυτοί και οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί, πως καταγόμαστε από την άλλοτε εντρόμως σεβαστή, αν και σήμερα έκπτωτη, τάξη των δημίων, και ότι για το έργο μας έγραψαν εξαιρετικές σελίδες μια πλειάδα εκλεκτών συγγραφέων από τον ντε Μαίστρ και τον ντε Σαντ ως τον Πόε και τον ντε Κουίνσυ, από τον Κόναν Ντόυλ και τον Χάμετ ως την Χάισμιθ και τον Τσάντλερ. Εμείς γεμίζουμε τις αίθουσες των θεαμάτων και τα τηλεοπτικά σαλόνια με το ρίγος των εγλημάτων που αρκετοί από τους φιλήσυχους συμπολίτες μας πολύ θα ήθελαν αλλά δεν τολμούν να διαπράξουν. Είναι απαράδεκτο λοιπόν να μη προσλαμβάνονται συνάδελφοί μας ως σύμβουλοι φονικής ορατότητας σε ταινίες αστυνομικές, τρόμου ή δράσης και να σφετερίζονται τους ρόλους μας στο σινεμά και στη θεατρική σκηνή, ηθοποιοί δίχως την ανάλογη, αναντικατάστατη, εμπειρία. Για ν’ αποφύγουμε μάλιστα προστριβές μεταξύ των μελών μας, προτείνουμε κάθε ανάθεση να γίνεται με βάση την κεκτημένη ειδικότητα. Διότι άλλο να σκοτώνεις με πιστόλι και άλλο με μαχαίρι. Διαφορετικές ικανότητες απαιτούνται για τον τεμαχισμό και διαφορετικές για τον στραγγαλισμό… Σε κάθε περίπτωση πάντως είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε με κάθε μέσον τα δικαιώματα της συντεχνίας μας — και είναι αποδεδειγμένο ότι το χέρι μας είναι μακρύ!

ΗΡΑΚΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ

~.~

 

~.~