Παύλος Κοντάρας, Δύο ποιήματα

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΕΝΟΣ ΕΠΟΧΙΚΟΥ

Θλιμμένοι ψίθυροι
Στὴν ξένη μου οἰκία
Τὸ ἄστρωτο κρεβάτι
Μὲ κατηγορεῖ
Πὼς δὲν μὲ ἔμαθε
Τὸ μαξιλάρι ποὺ μοῦ δώσανε
Δὲν πρόλαβε νὰ ἀπομνημονεύσει
Τῆς κεφαλῆς μου τὸ βάρος
Μόνο τὸ ἑρμάριο
Ἔμεινε εὐχαριστημένο

Μὲ τὰ ροῦχα μου
Ποὺ ἂν καὶ ζαρωμένα
Κρέμονται περήφανα
Καὶ τὸ σύνθετο, ὅλο γκρίνια
Πάλι μὲ κατηγορεῖ
Πὼς δὲν τὸ γέμισα ποτὲ
Μὲ ἐκεῖνα τὰ ποτήρια
Ποὺ εἶχα πεταμένα
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ
Ἐνῶ μποροῦσε
Μὲ ἄνεση νὰ φιλοξενεῖ,
Πὼς δὲν ἔβαλα ποτὲ μιὰ τάξη
Στὴν προσωρινή μου στέγη
Αὐτὴ ποὺ φροντίζω
ἀπὸ εὐγνωμοσύνη
τώρα ποὺ ἀφήνω
Τώρα ποὺ ἀποχαιρετῶ

]]]]~.~

]]]]]]ΥΠΌΣΚΑΦΟ

Ξύπνησα νεκρὸς
Σὲ δωμάτιο βρεγμένο
Τρία μέτρα
κάτω ἀπὸ τὴ γῆ
Στὰ χέρια μου
Ἄσπροι σοβάδες
Σὲ μία κρεμάστρα
Δεκάδες ἐραστὲς
Κοιτοῦν πνιγμένοι
Γράφουν στοὺς τοίχους
Συναρτήσεις ἀσυνάρτητες
Ὑπόγειες κτήσεις
Σὲ σάπια θεμέλια
Μοῦ λένε πὼς
Ἔχω δεκαπέντε λεπτὰ
Πρὶν ἀναστηθῶ
Πρὶν ἀναπνεύσω πάλι

Τρία μέτρα κάτω ἀπὸ τὴ γῆ
πάνω σε τοίχους λευκοὺς
ὑπολογίζω πράξεις
ἀτέρμονης μοναξιᾶς

]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΝΤΑΡΑΣ


Ὁ Παῦλος Κοντάρας γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1994. Εἶναι ἀπόφοιτος τοῦ Τμήματος Ἐπιστημῶν Οἴνου, Ἀμπέλου καὶ Ποτῶν. Ἐργάζεται στὸν τομέα τοῦ οἰνοτουρισμοῦ καὶ πιὸ συγκεκριμένα στὴν Σαντορίνη ὅπου ζεῖ 7 μῆνες τὸ χρόνο ὡς ἐποχικός. Ἐπίσης, ἀσχολεῖται μὲ τὴ ζωγραφική, τὴ γλυπτικὴ καὶ τὶς πολεμικὲς τέχνες.

Advertisement