ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 2000-2020

Ποιά ἡ ποίηση τοῦ 21ου αἰώνα καὶ ποιοί οἱ ποιητές της; Χιλιάδες ποιητικὲς συλλογές, εἴτε τυπωμένες ἀπὸ ἐπώνυμους οἴκους εἴτε αὐτοεκδόσεις, ἑκατοντάδων ἢ καὶ χιλιάδων ποιητῶν ποὺ ἀναζητοῦν τὴν θέση τους στὴν Νεοελληνικὴ Λογοτεχνία. Τί μένει ὅμως καὶ τί περνάει ἀπὸ τὴν κρησάρα τῆς κριτικῆς; Τί ἐπιβιώνει –ἢ ἔστω, τί φαίνεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει– στὴν μνήμη τῆς ἀναγνωστικῆς κοινότητας;

Ἀποπειρώμενο μιὰν ἀπάντηση στὰ παραπάνω, τὸ Νέο Πλανόδιον ἐγκαινιάζει τὴν ἑβδομαδιαία στήλη ‘‘Νέοι ποιητὲς ἑνὸς νέου αἰώνα. Διαρκὴς ποιητικὴ ἀνθολογία 2000-2020’’. Γιὰ διάστημα δύο ἐτῶν καὶ ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2019, θὰ ἀνθολογοῦμε κάθε ἑβδομάδα ἀπὸ ἕνα ἢ περισσότερα ποίηματα ἑνός/μιᾶς συγγραφέα, ποὺ θὰ πληροῦν δύο προϋποθέσεις: θὰ εἶναι α) δημοσιευμένα μετὰ τὸ 2000, καὶ β) γραμμένα ἀπὸ ποιήτριες ἢ ποιητὲς 45 ἐτῶν καὶ νεώτερους, γεννημένους δηλαδὴ ἀπὸ τό –σημαδιακό– 1974 καὶ ἑξῆς.

Τὰ ποιήματα θὰ παρατίθενται πολυτονισμένα, δίχως ὅμως ἄλλες παρεμβάσεις στὸ πρωτότυπο. Ἐπίσης, στὸ τέλος κάθε ἑξαμήνου θὰ δημοσιεύεται στὸν ἱστότοπο ὁ Θησαυρὸς Ἀναγνώσεων τῶν ἀνθολόγων μὲ τὴν μορφὴ ἀναλυτικοῦ καταλόγου, ὅπου καὶ θὰ καταγράφονται ὅλες οἱ ποιητικὲς συλλογὲς ποὺ εἴδαμε στὸ διάστημα αὐτό. Τὰ ποιήματα ποὺ θὰ προκύψουν στὸ πέρας τῆς διαρκοῦς αὐτῆς ἀνθολόγησης, συμπληρωμένα ἐνδεχομένως καὶ μὲ ἄλλα, θὰ ἀποτελέσουν τὸν κορμὸ μιᾶς ἔντυπης Ἐκλογῆς.

Οἱ σκοποὶ τοῦ ἐγχειρήματος, δύο: νὰ ἀναδείξουμε τὰ ἀξιανάγνωστα ποιήματα ποὺ γράφονται στὶς μέρες μας ἀπὸ νέους ποιητές· καὶ νὰ συμβάλλουμε στὴν ἐπόπτευση τῆς νεοελληνικῆς ποίησης τοῦ αἰώνα μας, μακριὰ ἀπὸ παρελκυστικὲς κατηγοριοποιήσεις, αἰσθητικὲς ἢ/καὶ ἰδεολογικές.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΡΔΑΣ

---

Μὲ δεδομένο τὸν τεράστιο ὄγκο τῆς τρέχουσας ποιητικῆς παραγωγῆς, ποὺ ξεπερνᾶ τοὺς 800 τίτλους ἐτησίως (813 γιὰ τὸ 2017, βάσει ἐπίσημων στοιχείων ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη), οἱ ἀνθολόγοι δὲν τρέφουν ψευδαισθήσεις ὅτι εἶναι σὲ θέση νὰ τὴν παρακολουθήσουν στὴν πληρότητά της. Ὑπόσχονται ὅμως νὰ ἐξετάσουν φιλότιμα ὅλα τὰ βιβλία ποὺ θὰ τεθοῦν ὑπ’ ὄψιν τους. Οἱ φίλοι νέοι ποιητὲς μποροῦν (μὲ ἁπλὸ δέμα/ἐπιστολή) νὰ τὰ στέλνουν στὶς διευθύνσεις: Ἀγησιλάου 7, Ἡράκλειο Ἀττικῆς, 141-22 καὶ Ἁγ. Φανουρίου 2, Ζωγράφου, 157-72. [Μὲ τὴν ἔνδειξη: “Α.Β.Γ.-Α.Κ. γιὰ τὸ Νέο Πλανόδιον” στὰ στοιχεῖα τοῦ παραλήπτη]

---

Ἐλευθερία Θάνογλου

(Ἀναπαράσταση, Πάτρα, ἐκδ. Γιάννη Πικραμένου, 2019)

Πληγιασμένες ὑδρίες

Ι

Σιγὰ σιγὰ συννέφιαζαν ὅλα πάλι.
Ὁ κῆπος μὲ τὶς ὑδρίες
τὸ σπίτι μὲ τοὺς στενόμαυρους διαδρόμους
ὁ δρόμος μὲ τὰ ἥσυχα μεσημέρια.

Συννέφιαζε ἡ στιγμὴ τῆς πλήρους διαφάνειας
ἡ ἔλλειψη ἀπ’ τὰ γυμνά σου πόδια
ἡ ἀνάμνηση ἀπὸ ἕνα αἴθριο πρωινό.

Ἀκόμη καὶ ἡ θάλασσα ὑποχωροῦσε στὰ ἐνδότερά της
δὲν ἄντεχε νὰ γλείφει τὶς ἴδιες καὶ τὶς ἴδιες πληγές.

Δὲν ἔλεγαν νὰ κλείσουν.

~.~
 
Πεταλούδα στὰ χεῖλη

Τὸ τέλος ἀκόμη μακριά
ἀκινητοποιημένος ὁ χρόνος
μοίραζε ὧρες σὲ ἀποκόμματα ἐφημερίδων
ξέβραζε πτώματα μὲ λάμψεις ψαριῶν.

Τὰ χεῖλη μου τσιγάρα
ἔκαιγα ξάστερες λέξεις.
Τὰ τζὰμια τοῦ κήπου νοτισμένα
δὲν ἔδειχναν τίποτα ἀπ’ ἔξω.

Σταμάτησαν ὅλα.
Τὸ τέλος ἀκόμη μακριά
σκοτωμένα φύλλα στὰ χέρια μου
καὶ τὸ ρολόι νὰ δείχνει πάντα νύχτα.

Μαύρη πεταλούδα ἡ ψυχὴ
βγῆκε ἀπ’ τὸ κουκούλι της
ἔκατσε πάνω στὸ μολύβι μου.

~.~
 
Προοπτικές

Ι

Κοιτῶ τὶς ξεβαμμένες ἀπὸ εὐτυχία γυναῖκες
σὲ στάση νηστείας ἀπ’ τὴ ζωή.
Σκέφτομαι πὼς τίποτα
τίποτα
πιὰ δὲν περιμένουν.
Οὔτε δάση
οὔτε θάλασσες
οὔτε οὐράνιους θόλους
ζωγραφισμένους σὲ ἐπίγειες σπηλιές.

Τὸ λεωφορεῖο περιμένουν
νὰ τὶς πάει στὸ σπίτι τους.

Τσαλακωμένα λάβαρα τὰ φουστάνια τους
στὶς χαρακιὲς τῆς ζωῆς.

---

Ἡ Ἐλευθερία Θάνογλου γεννήθηκε τὸ 1978, κατάγεται ἀπὸ τὴν Ὀλυμπιάδα Χαλκιδικῆς καὶ διαμένει στὴ Θεσσαλονίκη. Ἔχουν ἐκδοθεῖ τὰ ποιητικά της βιβλία Οἱ πέντε ἐποχὲς τοῦ κόκκινου (2017) καὶ Ἀναπαράσταση (2019).