*

Μετάφραση ΝΑΤΑΣΑ ΚΕΣΜΕΤΗ

Ἡ Ψυχή

Τό ξέρουμε πώς δέν μᾶς ἐπιτρέπεται νά χρησιμοποιοῦμε τό ὄνομά σου.
Τό ξέρουμε πώς εἶσαι ἀνείπωτη
ἀναιμική, αἰθέρια, καί ὕποπτη
γιά προσβολές μυστηριωδῶν παραπτωμάτων τοῦ παιδιοῦ .
Τό γνωρίζουμε πώς δέν σοῦ ἐπιτρέπεται νά ζεῖς τώρα πιά
στήν μουσική ἤ στά δέντρα τό ἡλιοβασίλεμα.
Τό γνωρίζουμε -τουλάχιστον αὐτό μᾶς εἰπώθηκε-
πώς δέν ὑπάρχεις καθόλου, πουθενά.
Κι ὡστόσο συνεχίζουμε ν’ ἀκοῦμε τήν κουρασμένη φωνή σου
– σέ μιάν ἠχώ, ἕνα παράπονο, τίς ἐπιστολές πού λαμβάνουμε
ἀπό τήν Ἀντιγόνη στήν ἔρημο τῆς Ἑλλάδας.

~.~

Προσπάθησε νά ἐγκωμιάσεις τόν ἀκρωτηριασμένο κόσμο

Προσπάθησε νά ἐγκωμιάσεις τόν ἀκρωτηριασμένο κόσμο.
Θυμήσου μέρες τοῦ Ἰουνίου μακρόσυρτες,
καί ἄγριες φράουλες, σταγόνες ροζέ κρασιοῦ.
Τις τσουκνίδες πού συστηματικά σκεπάζουν
τά παρατημένα ὑποστατικά τῶν ἐξόριστων.
Ὀφείλεις νά ἐγκωμιάζεις τόν ἀκρωτηριασμένο κόσμο.
Ἀτένισες κομψές θαλαμηγούς καί πλοῖα·
ἕνα τους εἶχε μακρύ ταξίδι μπροστά του,
ἐνώ ἁλμυρή λήθη περίμενε ἄλλα.
Ἔχεις δεῖ τούς πρόσφυγες νά πηγαίνουν στό πουθενά,
ἄκουσες τούς δήμιους νά τραγουδοῦν χαρούμενα.
Θά ἔπρεπε νά ἐγκωμιάζεις τόν ἀκρωτηριασμένο κόσμο.
Θυμήσου στιγμές πού ἤμασταν μαζί
σ’ ένα λευκό δωμάτιο καί ἡ κουρτίνα ἀνέμιζε .
Ξαναγύρνα νοερά στό κοντσέρτο ὅταν τρεμόπαιζε ἡ μουσική.
Τό φθινόπωρο μάζευες βελανίδια στό πάρκο
καί φύλλα στροβιλίστηκαν πάνω ἀπό τίς οὐλές τῆς γῆς.
Ἐγκωμίασε τόν ἀκρωτηριασμένο κόσμο
καί τό γκρίζο φτερό πού ἔχασε μιά κίχλη,
καί τό ἁπαλό φῶς πού ἀπομακρύνεται κι ἐξαφανίζεται
καί πάλι ἐπιστρέφει.

ADAM ZAGAJEWSKI

~.~

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Ἄν καί γραμμένο τό ποίημα πρίν τήν ἐπίθεση στούς Δίδυμους Πύργους, ἡ δημοσίευσή του στό ὀπισθόφυλλο τοῦ The New Yorker ἀμέσως μετά τήν ἐπίθεση, στήν μνήμη τῶν θυμάτων τῆς 9ης Σεπτεμβρίου, συνετέλεσε στό νά εἶναι ἐξαιρετικά δημοφιλές ἀπό τότε ὥς σήμερα. ΝΚ

*