*

Κείμενα – Φωτογραφίες ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

*

ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΧΑΡΤΗΣ

Ο ουράνιος χάρτης στέκει μπροστά μας καθαρός και διάφανος. Η άνωση καραδοκεί. Το νεφοσκεπές μπλε του ουρανού έχει χαμηλώσει για να το φτάσουμε. Ας σηκώσουμε το χέρι. Ας πιαστούμε από το φως κι ας πηδήξουμε πάνω. Ας χαθούμε μέσα στο ύψος. Συγκάτοικοι πια ενός κατά πολύ ελαφρότερου κόσμου.

~.~

*

*

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΕΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ

Εδώ, εδώ θέλω πάλι να σε θυμηθώ και σήμερα.

Επειδή το λευκό των ιματίων σου έχει διαχυθεί μέσα στη μνήμη μου κι όλο το παρελθόν μου έχει σκορπιστεί μέσα στην άχνα του φωτός.

Πού θα πάμε;

Ο χρόνος μας καταπίνει όλους.

~.~

*

*

ΧΑΪΚΟΥ

Απόβροχου φως ‒
το λουσμένο γρασίδι
ψάχνει για χτένα

~.~

*

*

ΔΕΝ ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΑ

Δεν ζητάω πολλά. Ποτέ δεν ζητούσα. Αλλά, τώρα, να, ένα μικρό πέτρινο σπιτάκι στις υπώρειες του Ταϋγέτου θα το ήθελα πολύ. Να το περιβάλλει βέβαια και μια μικρή αυλή με μια ελιά στην άκρη της. Κι ένα μικρό δασάκι εκεί κοντά με φλύαρα νερά. Αλλά, να μην απομακρυνθώ πολύ. Γυρίζω πάλι πίσω στο σπιτάκι με τη μικρή αυλή. Εκεί. Μόνο. Σαν χαμένος.

~.~

*

*

ΧΙΟΝΙΖΕΙ

Μέσα απ’ τις χαραμάδες τ’ ουρανού
Μέσα απ’ τις χαραμάδες της μνήμης
Χιονίζει ατελείωτα

Παγώνουν τα τζάμια ο άνεμος τα δάκρυα

Χιονίζει και πεινάνε τα πουλιά
Κρυώνουν οι άστεγοι
Ξυλιάζουν οι πεθαμένοι μου

~.~

*

*

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΕΥΔΙΑ

Ήρεμο, μελαγχολικό απόγευμα. Μαγεία. Τα σύννεφα στο βουνό φωνάζουν με ανθρώπινη λαλιά: μη μας φοβάστε, δεν έχουμε βροχή, στεκόμαστε για λίγο εδώ μόνο για το ζωγράφισμα του  ουρανού. Και το σιτάρι χαμηλά στον αγρό προσπαθεί να αναπτερωθεί έστω και χωρίς το απαραίτητο χάδι του χιονιού. Πάμε ολοταχώς για την επόμενη ημέρα. Για την επόμενη εποχή. Λίγο, λίγο τρώμε το μέλλον μας.

*

Περιπλανήσεις με λόγο και εικόνα
Επιμέλεια στήλης ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

*