*

Η Λίστα του Λεπορέλο του Φώτη Δούσου (Νεφέλη 2021) δεν είναι μόνο ένα γερό αστυνομικό μυθιστόρημα. Έχει στοιχεία και από άλλα λογοτεχνικά είδη. Διαβάζεται ας πούμε και ως σάτιρα του λογοτεχνικού σιναφιού, αυτού του ατελεύτητου πανηγυριού της ματαιοδοξίας.

Οι δυο τρεις σελίδες στις οποίες ο συγγραφέας φιλοτεχνεί το πορτραίτο της ποιήτριας Κατερίνας Κέυ, λ.χ., είναι άξιες για ανθολογία.

«Είχε βγάλει τρεις ποιητικές συλλογές μέχρι στιγμής. Η μία χειρότερη από την άλλη. Η κριτική τής συμπεριφέρθηκε όμως με σεβασμό. Ίσως γιατί η ίδια φρόντισε να κοιμηθεί με τους μισούς κριτικούς… Με εντυπωσίαζε η τρομερή άνεση που είχαν οι νέοι λογοτέχνες να αυτοτιτλοφορούνται ποιητές ή συγγραφείς. Παλαιότερα έβγαζες πέντ’-έξι βιβλία και ακόμα δεν ήσουν σίγουρος ότι μπορείς να λέγεσαι συγγραφέας. Ήταν περισσότερο τίτλος τιμής. Τώρα με 2-3 ποιήματα που πόσταρες στο facebook αποκτούσες ύφος ποιητή φανφάρα και ό,τι μπαρούφα έλεγες έμοιαζε βαθυστόχαστη και σημαντική… Φυσικά είχε προλάβει να μου στείλει τα ποιήματά της… Με το που τα διάβασα, ένιωσα απέχθεια για το άτομό της. Τα φυσικά της θέλγητρα, τα σαρκώδη χείλη, το ωραίο σώμα, το σταχτί της δέρμα στα μάτια μου μαράθηκαν απότομα. Πίσω από το καλοσχηματισμένο πρόσωπό της έβλεπα μια μηχανή που φτύνει απαίσιους στίχους. Μια θεριζοαλωνιστική μηχανή στίχων. Στον κόρφο της φώλιαζαν κακογραμμένα ποιήματα.»

Και συνολικά όμως, η Λίστα είναι ευφάνταστη και τραβηχτική, το εύρημα με τους εκδότες και τον βιβλιόκοσμο ως ντεκόρ της δράσης έξυπνο, δέλεαρ του συγγραφέα για να τραβήξει στις σελίδες του και ένα κοινό λογίων που δεν αρέσκεται να διαβάζει αστυνομικά ή και τα σνομπάρει.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ
facebook, 25.9.2021

*