423 π.Χ

Μνημείο ελληνικό
Μαρμάρινο χέρι
Ανάμεσα σε χόρτα και σκουπίδια
Με την σκόνη μιας ηλιόλουστης μέρας
Ανυπολόγιστου χρόνου

Κράτησε αιώνες την ανωνυμία του
Πριν το τοποθετήσουν σε βιτρίνα
Με ημερομηνία

Αυτό τουλάχιστον απόμεινε
Λευκό στο φως

Τα υπόλοιπα τα ξέρανε ο χρόνος
Όπως και την δική μου ζωή
Που γέμισε
Χόρτα και σκουπίδια
Χωρίς ημερομηνία σε βιτρίνα

~.~

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ

Ανακομιδή λειψάνων
Αγίου φθινοπώρου
Χωρίς ημερομηνίες γενεθλίων
Όλα ήσυχα
Ιδίως τα βράδια
Που τα τζιτζίκια κοιμήθηκαν
Και άφησαν το κατάλυμα
Των ήχων
Στο σώμα σου
Να του ψιθυρίζουν οι προσκυνητές
Το Ωσαννά
Του Μπλέ
Και όχι του Ποτέ

~.~

ΣΠΙΟΥΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Στην πόλη τριγυρνώ
Και προσπαθώ ν΄ ανακαλύψω τα περάσματα
Στις γειτονιές που συναντιόμαστε

Μα πια δεν υπάρχουν γειτονιές
Όλες μοιάζουν μεταξύ τους
Εκτός των δρόμων τα λαμπρά ονόματα
Που όμως τίποτα δεν θυμίζουν
Στους κατοίκους που
Από άλλα μέρη φερμένοι
Μαθαίνουν στη σιωπή
Και με κοιτούν με βλέμμα ύποπτο
Νομίζοντας πως είμαι σπιούνος της αστυνομίας
Δεν μπορώ να τους εξηγήσω
Πως σπιούνος της αγάπης είμαι
Και μάταια προσπαθώ να ταιριάξω
Χαμένες λέξεις
Σπαταλημένη μνήμη
Σ’ αυτό
Που το ονομάζουν
Η πόλη μας

~.~

ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ

Μου άφησες ένα σαπούνι
Με σήμα το καραβάκι
Δεν είχε θάλασσα να ταξιδέψει
Γι’ αυτό κι απόμεινε στο τραπέζι
Να την περιμένει
Όπως την έβλεπε
Να καθρεφτίζεται στα μάτια σου
Εκείνη η Κυριακάτικη θάλασσα
Με τις ελπίδες για το ταξίδι
Που χάθηκε

Λίγο πριν έρθει η Άνοιξη

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΚΑΡΟΓΛΟΥ