ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 2000-2020

Ποιά ἡ ποίηση τοῦ 21ου αἰώνα καὶ ποιοί οἱ ποιητές της; Χιλιάδες ποιητικὲς συλλογές, εἴτε τυπωμένες ἀπὸ ἐπώνυμους οἴκους εἴτε αὐτοεκδόσεις, ἑκατοντάδων ἢ καὶ χιλιάδων ποιητῶν ποὺ ἀναζητοῦν τὴν θέση τους στὴν Νεοελληνικὴ Λογοτεχνία. Τί μένει ὅμως καὶ τί περνάει ἀπὸ τὴν κρησάρα τῆς κριτικῆς; Τί ἐπιβιώνει –ἢ ἔστω, τί φαίνεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει– στὴν μνήμη τῆς ἀναγνωστικῆς κοινότητας;

Ἀποπειρώμενο μιὰν ἀπάντηση στὰ παραπάνω, τὸ Νέο Πλανόδιον ἐγκαινιάζει τὴν ἑβδομαδιαία στήλη ‘‘Νέοι ποιητὲς ἑνὸς νέου αἰώνα. Διαρκὴς ποιητικὴ ἀνθολογία 2000-2020’’. Γιὰ διάστημα δύο ἐτῶν καὶ ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2019, θὰ ἀνθολογοῦνται κάθε ἑβδομάδα ἕνα ἢ περισσότερα ποίηματα ἑνός/μιᾶς συγγραφέα, ποὺ θὰ πληροῦν δύο προϋποθέσεις: θὰ εἶναι α) δημοσιευμένα μετὰ τὸ 2000, καὶ β) γραμμένα ἀπὸ ποιήτριες ἢ ποιητὲς 45 ἐτῶν καὶ νεώτερους, γεννημένους δηλαδὴ ἀπὸ τό –σημαδιακό– 1974 καὶ ἑξῆς.

Τὰ ποιήματα θὰ παρατίθενται πολυτονισμένα, δίχως ὅμως ἄλλες παρεμβάσεις στὸ πρωτότυπο. Ἐπίσης, στὸ τέλος κάθε ἑξαμήνου θὰ δημοσιεύεται στὸν ἱστότοπο ὁ Θησαυρὸς Ἀναγνώσεων μὲ τὴν μορφὴ ἀναλυτικοῦ καταλόγου, ὅπου καὶ θὰ καταγράφονται ὅλες οἱ ποιητικὲς συλλογὲς ποὺ ἐξετάστηκαν κατὰ τὸ διάστημα αὐτό. Τὰ ποιήματα ποὺ θὰ προκύψουν στὸ πέρας τῆς διαρκοῦς αὐτῆς ἀνθολόγησης, συμπληρωμένα ἐνδεχομένως καὶ μὲ ἄλλα, θὰ ἀποτελέσουν τὸν κορμὸ μιᾶς ἔντυπης Ἐκλογῆς.

Οἱ σκοποὶ τοῦ ἐγχειρήματος, δύο: ἡ ἀνάδειξη τῶν ἀξιανάγνωστων ποιημάτων ποὺ γράφονται στὶς μέρες μας ἀπὸ νέους ποιητές· καὶ ἡ συμβολὴ στὴν ἐπόπτευση τῆς νεοελληνικῆς ποίησης τοῦ τρέχοντος αἰώνα, μακριὰ ἀπὸ παρελκυστικὲς κατηγοριοποιήσεις, αἰσθητικὲς ἢ/καὶ ἰδεολογικές.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ 

---

Μὲ δεδομένο τὸν τεράστιο ὄγκο τῆς τρέχουσας ποιητικῆς παραγωγῆς, ποὺ ξεπερνᾶ τοὺς 800 τίτλους ἐτησίως (813 γιὰ τὸ 2017, βάσει ἐπίσημων στοιχείων ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη), θὰ ἀποτελοῦσε ψευδαίσθηση τὸ νὰ θεωρεῖ κανεὶς ὅτι μπορεῖ νὰ τὴν παρακολουθήσει στὴν πληρότητά της. Ἀντ’ αὐτοῦ ὅμως, δίδεται ἡ ὑπόσχεση μιᾶς φιλότιμης ἐξέτασης ὅλων τῶν βιβλίων ποὺ θὰ τεθοῦν ὑπ’ ὄψιν τοῦ ἐγχειρήματος. Οἱ φίλοι νέοι ποιητὲς μποροῦν (παρακαλοῦμε πολὺ μὲ ἁπλὸ δέμα/ἐπιστολή) νὰ τὰ στέλνουν στὴ διευθύνση: Ἁγ. Λαύρας 60, Νεάπολη, Ν. Ἰωνία Ἀττικῆς 142 33 [Μὲ τὴν ἔνδειξη: “Αθ. Β. Γαλανάκης γιὰ τὸ περ. Νέο Πλανόδιον” στὰ στοιχεῖα τοῦ παραλήπτη]

---

Παναγιώτης Χαχῆς

(Anus Mundi, Θεσσαλονίκη, Πανοπτικόν, 2014)

Canon a-1

Ἀπὸ κάτω κι ἀνάμεσα
Στὰ πόδια μας
Συρμοὶ αἱμοσφαιρίων
Συνεχίζουν νὰ τρῶνε τὰ σωθικά
Μας θεμέλια

Πῶς γράφεις πρὶν
Ἀπ’ αὐτὴ τὴν πόλη;
Πῶς γράφεις μετά;

Ψηλὰ στοῦ Στρέφη
Οἱ σάρισες τῶν δέντρων
Ἀμυχὲς στὰ ροῦχα
Φεγγάρια ποὺ λάμπουν
Στὰ πεταμένα προφυλακτικά
Βελόνες πατᾶς καὶ ματώνει
Κειμἠλια βογηκτὰ ἡδονῆς.
Ἀγέρωχος καπνὸς
Νὰ μνημονεύει φωτιές

Κοιτάζεις τὴν πόλη
Κι ἂν ξανικὰ χανόταν.

~.~

Χρονικὸ ἀστικῆς γεωγραφίας

Πλῆκτρα λευκὰ σὲ μαῦρο δέρμα
Φούγκα Ἁγίου Μελετίου καὶ Φυλῆς
Ὅπου, ἡ γῆ δὲν περιστρέφεται
Πλατεία Λαυρίου,
Ἁγίου Κωνσταντίνου
Via Dolorosa
Ὣς τὸ Ἡρῶον τῆς Τοσίτσα
Στοὺς Ἁγίους τῶν Ἐπικίνδυνων
Κι Ἀπέλπιδων Σκοπῶν.
Σταθμὸς Λαρίσης-Νταχάου
Ἀποκτηνωμένοι ἀπ’ τὴ μπύρα
Νεοσύλλεκτοι, φύλλα πορείας.
Πληγὲς ἀπὸ σφαῖρες στοὺς τοίχους
Στὸ λασπωμένο δέλτα τῆς Σόλωνος
Ἀργὸ πετρέλαιο
Στὰ ἕλη Ἀχαρνῶν καὶ Ἠπείρου.
Ἐρημοδικία στὸ ἐφετεῖο τῆς Σωκράτους
Νέοι ἰσημερινοί
Ὁ Τροπικὸς τῆς Πατησίων
Ἀπαγορεύεται ἡ εἴσοδος μετὰ τὴ δύση τοῦ ἡλίου
Fraternité.

~.~

Μελχιόρ, Βαλτάσαρ, Γασπάρ

Μεθυσμένοι φτηνὸ κρασί
Πλατεία Κλαυθμῶνος
Στὰ ἄχυρα τῆς γέννησης
Τὸ θαῦμα θέλει πάντα
Ἕναν ἀκόμα
Ὅπως ὁ ἔρωτας
Γιὰ νὰ πιστέψεις
Ξαπλωμένος στὰ
Σκληρὰ χαρτόνια.

Μεθώντας στὴν Οὐκρανία
Μεθώντας ἀπ’ τὴν Πράγα
Ὣς τὸ Σουδὰν μεθώντας
Ἀπὸ τὴ Σόφια ὣς τὶς πηγὲς
Τοῦ Νίγηρα, ἀπὸ τὸ Φίερι
Ὣς τὶς πληγὲς τοῦ Νείλου
Μεθώντας, ὣς τὸ
Κέρας τῆς Ἀττικῆς.
Ὣς ἐκεῖ ποὺ ἡ πόλη
Ἔχει χάσει πιὰ τ’ ὄνομά της.
Μεταγλωττίζοντας σώματα
Σὲ φτηνὰ ἑλληνικὰ
Ντεσπεράντο τοῦ δρόμου
Μὲ φωνὴ κοκκαλιάρικη.
Κοίτα νὰ δεῖς ποὺ θὰ χαθοῦμε
Πολὺ πιὸ εὔκολα ἀπ’ ὅσο-
Ὅσο,
Συλλαβίζοντας
Δάχτυλο-δάχτυλο
Στὰ διάτρητα βλέμματα
Τὴ λέξη
Θ η ρ ι ω δ ί α.

~.~

(Hotel Nada, Θεσσαλονίκη, Πανοπτικόν, 2018)

Τριήμερο

Ἄλλη μιὰ νύχτα
ποὺ καταλήγει
μπλὲ μὼβ
σὰν ἀπόγευμα.
Λόφος τοῦ Στρέφη,
Καλλιδρομίου,
καφενεῖο καὶ Ναβαρίνου,
πεζόδρομοι μὲ λάμπες σπασμένες.
Οἱ μπάτσοι κόβοντας βόλτες
ἀνάμεσα στὰ βήματά μας
37, μπύρες, οὐίσκι,
οἱ λίγοι κι ἐλάχιστοι
ἀνάμεσα στοὺς τόσους.
Ἀριανίτου καὶ μπαλκόνι
ἔξω καὶ κάτω
ἡ πόλη ἐξακολουθεῖ
νὰ ὑποκρίνεται τὸν ἑαυτό της.

Οἱ ἄλλοι πᾶνε ἐκδρομές
πᾶνε γιὰ μπάνιο στὴ θάλασσα
τὸ τριήμερο αὐτό.
Παίζουν μὲ τὰ παιδιά τους
ὅπως ἐμεῖς μὲ τὴν τρέλα.

 ~.~

(Ἐν σαρκὶ περιπολών, Θεσσαλονίκη, Πανοπτικόν, 2020)

Κιβωτός

Κατακλυσμοὶ στὴ τζαμαρία
Τὸ καφενεῖο κιβωτός.
Σειρῆνες ἡμίγυμνες
κάτω ἀπ’ τοὺς φοίνικες
Βογκητὰ περιστέρια
Βαλτωμένης ἐλπίδας.

Στυλίτες στὰ σκαμνιὰ τῶν μπάρ
―Λυπημένοι ἐλαιῶνες ἀγρυπνίας―
Ἐξ ἡμισείας ἅγιοι
Ἐνανθρωπίζονται κάθε μέρα.

Ἐρημίτες τῆς πόλης
Στὸ ἀόρατο πρόσφυγες
Εὐλογώντας ἔξω ἀπ’ τὴν κάβα
Κἐρματα βρόμικα.

Μισὸ οὐρανὸ πεζοπορία
―Προσκυνητὲς ἀνέστιοι–
Μὲ χέρια τρυπημένα
Στὶς ἄσπιλες παλάμες.

Θεολογία τῶν δρόμων
[Ὑπὸ βροχή]

---

Ὁ Παναγιώτης Χαχῆς γεννήθηκε τὸ 1979. Ζεῖ καὶ ἐργάζεται στὴν Ἀθήνα. Οἱ ἕως τώρα τρεῖς ποιητικές του συλλογὲς εἶναι οἱ AnusMundi (2014), HotelNada (2018), Ἐν σαρκὶ περιπολών (2020).