*

Γ Ε Ν Ν Α

Ρυθμοί στο αίμα μου βροντούν και λόγια·
το χέρι ανάξιο να τα εγκλωβίσει.
Άνευρα δάχτυλα κι άτολμη φύση
μου τα κεντάνε ξανά υποδόρια.

Πασχίζω, μάχομαι με το μολύβι·
μοχθώ να κάνω την παλίρροια λέξη
αφού ξαστόχησε να με σαϊτέψει
το Χέρι που ευλογάει και που συνθλίβει.

Σπαράζω, αγκομαχώ σ’ ωδίνες γέννας·
δύσκολη ώρα κι άγρια και αγιασμένη
κι ας μην κρατά το χέρι μου κανένας.

Στο φως με κλάματα το βρέφος βγαίνει·
μ’ άσπρες σελίδες το διπλοφασκιώνω
και τ’ ορμηνεύω να βαδίσει μόνο.

ΑΝΝΑ ΣΠΥΡΑΤΟΥ

*

*

*