Ετούτοι εδώ πολέμησαν, παρ’ όλα αυτά,
κάποιοι με πίστη μάλιστα,
παρ’ όλα αυτά, pro domo . . .[…]
κάποιοι έπεσαν, «pro patria,
non dulce non et decor» . . .
πορεύτηκαν στην κόλαση χωσμένοι ώσμε τα μάτια
τα παραμύθια, στην αρχή, χαύοντας των γερόντων,
γύρισαν στην πατρίδα, γύρισαν σ’ ένα ψέμα,
γύρισαν στις απάτες τις πολλές,
γύρισαν στα παμπάλαια ψεύδη, στις νέες ντροπές∙
στους προαιώνιους κοιλαράδες τοκογλύφους,
στους παπατζήδες των δημόσιων θώκων.Όσο ποτέ κανείς παράτολμοι, όσο ποτέ κανείς σπαταλημένοι.
Με το αίμα μες στις φλέβες τους να ανθίζει,
στητοί και ροδομάγουλοι∙όσο ποτέ κανείς καρτερικοί
όσο ποτέ κανείς τίμιοι κι ευθείς,
με πίκρα ανήκουστη στις μέρες τις παλιές,
με υστερίες, με ιστορίες απ’ τα χαρακώματα,
χάχανα απ’ τις νεκρές κοιλιές.
ρωσσοουκρανικός πόλεμος
Οι φοβέρες του Μακρόν
*
του ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ
Ο Μακρόν επαναλαμβάνει σε τακτά χρονικά διαστήματα την γνωστή πλέον θέση του για την αποστολή στρατευμάτων της Γαλλίας και άλλων κρατών-μελών του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, αλλά όσο περισσότερο την επαναλαμβάνει τόσο λιγότερο αξιόπιστη γίνεται. Μάλιστα αυτό που κυκλοφορεί υπό τύπον αστείου είναι ότι ο πρόεδρος Μακρόν ουσιαστικά καλεί τους άλλους συμμάχους της Ουκρανίας «να οπλιστούμε και να πάτε στον πόλεμο» και επίσης τους καλεί να πολεμήσουν τους Ρώσους μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό! Το αστείο υπό μίαν έννοια ακουμπά και σε μια αντικειμενική βάση δεδομένου ότι η Γαλλία έχει τη μικρότερη προσφορά βοήθειας[1] –πάσης φύσεως– προς την Ουκρανία…
Μεγαλοστομίες του Γάλλου προέδρου ο οποίος ξαφνικά έγινε ιέρακας; Κάθε πολιτική ρητορεία βέβαια έχει και την εξήγησή της: στην περίπτωση του Γάλλου προέδρου η βασική εξήγηση που δίνεται έχει να κάνει με την εκδίωξη των γαλλικών στρατευμάτων από την περιοχή του Σαχέλ –του Νίγηρα, του Μάλι και της Μπουρκίνα Φάσο– και η αντικατάστασή τους από είτε απευθείας από ρωσικές δυνάμεις, είτε μέσω της Wagner. Αυτή η «ταπείνωση» γίνεται αισθητή στο Μέγαρο των Ηλυσίων και ιδιαίτερα στον Μακρόν, ο οποίος, λένε οι αντίπαλοί του, έβλαψε τα εθνικά και επιχειρηματικά συμφέροντα της Γαλλίας στο εξωτερικό, και μάλιστα σε περιοχές οι οποίες παραδοσιακά βρίσκονταν στην επιρροή της.
Η δεύτερη εξήγηση της ρητορικής Μακρόν είναι ότι θέλει να χρησιμοποιήσει τον φόβο της ρωσικής απειλής για την Ευρώπη προκειμένου να βοηθήσει τη Γαλλία να αποκτήσει ηγετική θέση στην ηπειρωτική χώρα, ενισχυμένος από το γεγονός ότι μόνο το Παρίσι διαθέτει πυρηνικό αποτρεπτικό μέσο, στοιχείο που σε ένα πλαίσιο στρατιωτικής αντιπαράθεσης με μια τεράστια ατομική δύναμη όπως η Ρωσία θεωρητικά έχει αναμφίβολα το βάρος του, αλλά ουσιαστικά ελάχιστο ή καθόλου σε πραγματικό συσχετισμό πυρηνικής ισχύος. (περισσότερα…)

