Κίεβο, 1943

*

Οι Γύροι! οι Γύροι! Πέτρινη Όψη γηραλέα, δες·
οι στοχασμοί τόσων ετών τώρα σε τι ωφελούν;
σβήσαν των προπατόρων μας οι αρχαίες γραμμές,
από αμετρία η ομορφιά κι η αξία αυτοκτονούν.
Τη γη χείμαρρος άλογος έχει αιματοκυλήσει·
κουφάρι ο Έκτορας, αποκαΐδια η Τροία·
στο βάραθρ’ όλα ο Εμπεδοκλής τά ’χει γκρεμίσει·
κι εμείς εμπρός τους θεατές με τραγική ευθυμία.

Tι κι αν η λάβα του εφιάλτη πια παφλάζει,
τι κι αν στη λάσπη πέφτει το τρωτό κορμί;
Στόμα κανένα για όλα τούτα ας μη στενάζει,
η εποχή μας τέλειωσε η αρχοντική·
κι άλλοτε σε ψιμύθια κι είδωλα μπροστά
τάφων αρχαίων θρήνησα, όχι όμως πάλι.
Και τι μ’ αυτό; Μια λέξη, «αγάλλου!», μοναχά
αντιλαλεί η σπηλιά η βαθιά – καμμία άλλη.

Τραχαίνουν τα έργα μας, το φέρσιμο, οι ψυχές.
Και τι μ’ αυτό; Όσα, Όψη Πέτρινη, λατρέψαν
τα μάτια σου, και τ’ άλογα κι οι καλλονές
που οι εραστές τους σε κτερίσματα σμιλέψαν,
και το σκοτάδι μεταξύ γλαύκας και κουναβιού,
και τ’ άραχλο πολυτελές τίποτε που θα βρούν
αύριο τα χέρια ενός σκαφτιά αγαθού –
όλα στον αμετάλλακτο τον Γύρο αυτόν γυρνούν.

W. B. Yeats, The Gyres
Μετάφραση Κώστας Κουτσουρέλης

 

*