*

Ποιητική ανταπόκριση στη χθεσινή
ωραία μετάφραση του φίλου Ν.Κ.

~.~

Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ

Ακίνητος αν κι η καρδιά μου τρέχει
προσμένω τώρα την αγαπημένη
κι απέξω κι από μέσα μόνο βρέχει·
που βρίσκεται η μονάκριβή μου Ελένη;

Την είδα χθες που μίλαγε μ’ εκείνο
τον άτιμο προδότη. Μη φοβάσαι,
η ζήλια μακριά μας· δεν σ’ αφήνω
έτσι εύκολα. Μονάχα πού κοιμάσαι

να ξέρω κι είμαι εντάξει. Δεν σε βλέπω
κι απέξω κι από μέσα τρικυμία.
Τα μάγια, τις κατάρες θ’ αποτρέπω
για χάρη σου, κι ας ήσουν –τι αηδία!–

μ’ εκείνον και προχθές με ποιον δεν ξέρω…
Μα την αγάπη σου που ξαγρυπνάει
και φέρνει τη γαλήνη ξέρω ξέρω
το σώμα σου πού ξέρω ξαγρυπνάει

και ποια γαλήνη; Βγες από τον πύργο
μικρή μου καλομαθημένη νύμφη
και δες λιγάκι γύρω τι συμβαίνει·
φρίκη, κακό και κτηνωδία. Νιώθω

το πλήρωμα του Χρόνου να στραγγίζει·
κουνιέμαι κι η καρδιά μου σταματάει.
Κανένα χέρι πια για να μ’ αγγίζει,
πλην το δικό μου που σας κυβερνάει.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ

*

*

*