Η αποτυχημένη αντεπίθεση και η χαμένη ειρήνη

του ΝΤΕΗΒΙΝΤ Ο. ΣΑΚΣ

Κάθε μέρα που περνάει γίνεται σαφές ότι η ουκρανική αντεπίθεση αποτυγχάνει να επιτύχει οποιονδήποτε από τους αρχικούς της στόχους. Θυμηθείτε: το στοίχημα της κυβέρνησης Μπάιντεν ήταν ότι η αντεπίθεση θα διαγράψει τα ρωσικά εδαφικά κέρδη, θα αποκόψει τη χερσαία γέφυρα προς την Κριμαία και θα αναγκάσει τη Ρωσία να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Αντιθέτως, ένα αδιέξοδο είναι πιο πιθανό, ή ακόμη και ότι η Ρωσία θα καταλάβει περισσότερα εδάφη και θα κερδίσει τον πόλεμο, όπως έχει προβλέψει ο Mερσχάιμερ.

Ποιες είναι τώρα οι επιλογές του Μπάιντεν; Είτε να κλιμακώσει είτε να παραδεχτεί την ήττα του. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, ο Μπλίνκεν διακινεί μια πρόταση να δοθεί «καθεστώς Ισραήλ» στην Ουκρανία. Αυτό σημαίνει πολυετείς εγγυήσεις ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένων όπλων, πυρομαχικών και χρημάτων, που θα συνεχίσουν να ισχύουν ακόμη και αν ο Μπάιντεν χάσει τις επόμενες εκλογές.

Ο αμερικανικός λαός δεν ενέκρινε κάτι τέτοιο. Πολλοί Αμερικανοί υποστήριξαν τα 100+ δισ. δολάρια σε πιστώσεις προς την Ουκρανία πιστεύοντας ότι επρόκειτο για μια εφάπαξ απόφαση ώστε να ακυρωθούν τα ρωσικά εδαφικά κέρδη. Αν τους είχε ειπωθεί ότι αυτή ήταν η αφετηρία απλώς για νέες ετήσιες χρηματοδοτήσεις ενός Αιώνιου Πολέμου, θα προτιμούσαν μια εναλλακτική λύση, ειδικά αν γνώριζαν ότι αυτή ήταν διαθέσιμη.

Νέα στοιχεία αναδύονται ότι μια ειρηνευτική συμφωνία ήταν εφικτή στην αρχή του πολέμου. Σε πρόσφατη συνάντησή του με αφρικανική αντιπροσωπεία, ο Πούτιν επέδειξε το προσχέδιο ενός περιγράμματος ή μιας προκαταρκτικής συμφωνίας που είχε μονογραφηθεί από την ουκρανική αντιπροσωπεία στην Κωνσταντινούπολη τον Απρίλιο του 2022. Προέβλεπε ότι η Ρωσία θα υποχωρούσε στις προπολεμικές γραμμές, εάν η Ουκρανία συμφωνούσε να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (σε αντάλλαγμα πάντως θα λάμβανε εγγυήσεις ασφαλείας από τη Δύση).

Το έγγραφο αυτό δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί, αλλά κανείς δεν αμφισβητεί σοβαρά ότι υπάρχει. Η μόνη διαφωνία αφορά το τι συνέβη στη συνέχεια, η Ουκρανία (μέσω ρεπορτάζ του Reuters) υποστηρίζει ότι η συμφωνία κατέρρευσε. Ωστόσο, η συνομολόγηση μιας συμφωνίας επί τη βάσει της ουκρανικής ουδετερότητας συνάδει με προηγούμενα σχόλια του Nαφτάλι Μπέννετ, ο οποίος δήλωσε ότι η συμφωνία ήταν εφικτή αλλά απορρίφθηκε από τη Δύση.

Γιατί να το κάνει αυτό η Δύση; Η Ουκραΐνσκα Πράβντα (ΟΠ), φιλοουκρανικό έντυπο, ανέφερε τον Μάιο του 2022:

Μόλις Ουκρανοί και Ρώσοι διαπραγματευτές, μετά τις συζητήσεις της Κωνσταντινούπολης, είχαν συμφωνήσει σε γενικές γραμμές για τη δομή μιας μελλοντικής πιθανής συμφωνίας, ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον εμφανίστηκε στο Κίεβο σχεδόν χωρίς προειδοποίηση. Ο Τζόνσον έφερε δύο απλά μηνύματα στο Κίεβο. Το πρώτο είναι ότι ο Πούτιν είναι εγκληματίας πολέμου, πιέσεις χρειάζονται, όχι διαπραγματεύσεις μαζί του. Και το δεύτερο είναι ότι ακόμη και αν η Ουκρανία είναι έτοιμη να υπογράψει κάποιες συμφωνίες για εγγυήσεις με τον Πούτιν, εμείς δεν είμαστε. «Μπορούμε να υπογράψουμε (μια συμφωνία) με εσάς (την Ουκρανία), αλλά όχι με αυτόν. Ούτως ή άλλως, θα τους κοροϊδέψει όλους», συνόψισε την ουσία της επίσκεψης του Τζόνσον ένας από τους στενούς συνεργάτες του Ζελένσκι.

Ο Τζόνσον (ο οποίος πρέπει να μιλούσε όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τη Δυτική συμμαχία) ήθελε να πιέσει τον Πούτιν, όχι να κάνει ειρήνη, και υποσχέθηκε νέα οπλικά συστήματα αν η Ουκρανία συνέχιζε να πολεμά.

Την εποχή του άρθρου της ΟΠ, η Ουκρανία φαινόταν να τα πηγαίνει καλά, οπότε η ΟΠ παρουσίασε την απόφαση του Ζελένσκι να αποδεχθεί την προσφορά του Τζόνσον ως έξυπνο στοίχημα. Τώρα, εκ των υστέρων, μοιάζει με καταστροφή.

Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς ίσως δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι η πραγματικότητα επί του πεδίου της μάχης είναι τόσο αντίθετη από την κάλυψη των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης. Αλλά αξίζει να θυμηθούμε ότι το αμερικανικό κοινό έπαιρνε τη διαβεβαίωση επί δύο δεκαετίες ότι νικούσαμε στο Αφγανιστάν. Όλες αυτές οι αναφορές αποκαλύφθηκαν ως ένα σωρός ψέματα όταν ο αφγανικός στρατός, που υποτίθεται ότι «οργανώναμε», κατέρρευσε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Σε εκείνο το σημείο, τα μέσα ενημέρωσης σταμάτησαν να μιλούν για το Αφγανιστάν, όπως ακριβώς είχαν σταματήσει να κάνουν λόγο για το Ιράκ, αντί να θέσουν τους υπαίτιους προ των ευθυνών τους.

Δυστυχώς, φαίνεται ότι οδεύουμε προς παρόμοια έκβαση στην Ουκρανία. Το μόνο ερώτημα είναι αν και για πόσο καιρό ο Μπάιντεν θα είναι σε θέση να διαιωνίζει έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων, που εκείνος επέλεξε και θα μπορούσε εύκολα να είχε αποφευχθεί.