ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 2000-2020

Ποιά ἡ ποίηση τοῦ 21ου αἰώνα καὶ ποιοί οἱ ποιητές της; Χιλιάδες ποιητικὲς συλλογές, εἴτε τυπωμένες ἀπὸ ἐπώνυμους οἴκους εἴτε αὐτοεκδόσεις, ἑκατοντάδων ἢ καὶ χιλιάδων ποιητῶν ποὺ ἀναζητοῦν τὴν θέση τους στὴν Νεοελληνικὴ Λογοτεχνία. Τί μένει ὅμως καὶ τί περνάει ἀπὸ τὴν κρησάρα τῆς κριτικῆς; Τί ἐπιβιώνει –ἢ ἔστω, τί φαίνεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει– στὴν μνήμη τῆς ἀναγνωστικῆς κοινότητας;

Ἀποπειρώμενο μιὰν ἀπάντηση στὰ παραπάνω, τὸ Νέο Πλανόδιον ἐγκαινιάζει τὴν ἑβδομαδιαία στήλη ‘‘Νέοι ποιητὲς ἑνὸς νέου αἰώνα. Διαρκὴς ποιητικὴ ἀνθολογία 2000-2020’’. Γιὰ διάστημα δύο ἐτῶν καὶ ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2019, θὰ ἀνθολογοῦμε κάθε ἑβδομάδα ἀπὸ ἕνα ἢ περισσότερα ποίηματα ἑνός/μιᾶς συγγραφέα, ποὺ θὰ πληροῦν δύο προϋποθέσεις: θὰ εἶναι α) δημοσιευμένα μετὰ τὸ 2000, καὶ β) γραμμένα ἀπὸ ποιήτριες ἢ ποιητὲς 45 ἐτῶν καὶ νεώτερους, γεννημένους δηλαδὴ ἀπὸ τό –σημαδιακό– 1974 καὶ ἑξῆς.

Τὰ ποιήματα θὰ παρατίθενται πολυτονισμένα, δίχως ὅμως ἄλλες παρεμβάσεις στὸ πρωτότυπο. Ἐπίσης, στὸ τέλος κάθε ἑξαμήνου θὰ δημοσιεύεται στὸν ἱστότοπο ὁ Θησαυρὸς Ἀναγνώσεων τῶν ἀνθολόγων μὲ τὴν μορφὴ ἀναλυτικοῦ καταλόγου, ὅπου καὶ θὰ καταγράφονται ὅλες οἱ ποιητικὲς συλλογὲς ποὺ εἴδαμε στὸ διάστημα αὐτό. Τὰ ποιήματα ποὺ θὰ προκύψουν στὸ πέρας τῆς διαρκοῦς αὐτῆς ἀνθολόγησης, συμπληρωμένα ἐνδεχομένως καὶ μὲ ἄλλα, θὰ ἀποτελέσουν τὸν κορμὸ μιᾶς ἔντυπης Ἐκλογῆς.

Οἱ σκοποὶ τοῦ ἐγχειρήματος, δύο: νὰ ἀναδείξουμε τὰ ἀξιανάγνωστα ποιήματα ποὺ γράφονται στὶς μέρες μας ἀπὸ νέους ποιητές· καὶ νὰ συμβάλλουμε στὴν ἐπόπτευση τῆς νεοελληνικῆς ποίησης τοῦ αἰώνα μας, μακριὰ ἀπὸ παρελκυστικὲς κατηγοριοποιήσεις, αἰσθητικὲς ἢ/καὶ ἰδεολογικές.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΡΔΑΣ

---

Μὲ δεδομένο τὸν τεράστιο ὄγκο τῆς τρέχουσας ποιητικῆς παραγωγῆς, ποὺ ξεπερνᾶ τοὺς 800 τίτλους ἐτησίως (813 γιὰ τὸ 2017, βάσει ἐπίσημων στοιχείων ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη), οἱ ἀνθολόγοι δὲν τρέφουν ψευδαισθήσεις ὅτι εἶναι σὲ θέση νὰ τὴν παρακολουθήσουν στὴν πληρότητά της. Ὑπόσχονται ὅμως νὰ ἐξετάσουν φιλότιμα ὅλα τὰ βιβλία ποὺ θὰ τεθοῦν ὑπ’ ὄψιν τους. Οἱ φίλοι νέοι ποιητὲς μποροῦν (παρακαλοῦμε πολὺ μὲ ἁπλὸ δέμα/ἐπιστολή) νὰ τὰ στέλνουν στὶς διευθύνσεις: Ἀγησιλάου 7, Ἡράκλειο Ἀττικῆς, 141-22 καὶ Ἁγ. Φανουρίου 2, Ζωγράφου, 157-72. [Μὲ τὴν ἔνδειξη: “Αθ.Β.Γαλανάκης-Αλ.Κορδᾶς γιὰ τὸ Νέο Πλανόδιον” στὰ στοιχεῖα τοῦ παραλήπτη]

---

Ράνια Καραχάλιου

(Σκλήθρα, Ἀθήνα, Ἐκάτη, 2018)

ἡ χλωρίνη ἐπιστρέφει

Ἀπόψε ἦρθε δίπλα μου ἐκεῖνος, πέρασε ξυστά. Δὲν διάλε-
ξε ἐμένα, οὔτε τὴν ἑτοιμόρροπη γιαγιὰ στὸ ἀπέναντι δια-
μέρισμα. Μιὰ μετανάστρια ἀπὸ τὴ Βουλγαρία, γύρω στὰ
πενήντα θά ‘ταν. Ἦρθε ἡ ἀστυνομία, ἔφυγε, οὔτε γάτα, οὔτε
ζημιά. Ὁ διάδρομος μοσχοβολᾶ ξανὰ χλωρίνη.
Κι ἐγὼ ν’ ἀκούω τὰ δελτία, νὰ διαβάζω τὶς ἐφημερίδες,
νὰ μὴν μπορῶ ν’ ἀποδεχτῶ πὼς τὸ συμβὰν αὐτὸ εἴδηση δὲν
λογίζεται, ἐξὸν τοῦ πέμπτου ὀρόφου.

~.~

ἀνήσυχα πόδια

Ὁ Χρῆστος δὲν χόρευε ποτὲ αὐτοβούλως. Δυὸ μέτρα μπόι
ἔνιωθε παραπάνω ἀπὸ ἄβολα νὰ σείεται πέρα δῶθε στὸν
ρυθμὸ τῆς μουσικῆς. Στὰ τέσσερα χρόνια τοῦ δεσμοῦ, εἶχα
δοκιμάσει κάθε εἴδους τερτίπι γιὰ νὰ τὸν δελεάσω, ἀλλὰ
μάταια. Στὰ πάρτυ μόνο κι, ἀφοῦ πρῶτα εἶχε καταναλώ-
σει συγκεκριμένη ποσότητα ἀλκοόλ, δεχόταν νὰ τὸν πα-
ρασύρω ὣς τὴν πίστα. Ἐκεῖ διάλεγε ἕνα μέρος ἡμισκότει-
νο, μοῦ παρέδιδε τὰ χέρια του νεκρὰ καὶ μ’ ἄφηνε νὰ τὰ
ὁδηγῶ σὰν μαριονετίστας.
Τὰ βράδια ποὺ ἔμενε σὲ μένα, ὁ ὕπνος συνήθως τὸν ἐπι-
σκεπτόταν πρῶτος. Δὲν πέρναγαν κάμποσα λεπτὰ κι οἱ πα-
τοῦσε του ζωντάνευαν. Τὴ μιά, πηγαίνανε ἀριστερά, τὴν
ἄλλη δεξιά, ἄλλοτε μαζί, ἢ ἀσυγχρόνιστα. Πάσχει ἀπὸ τὸ
σύνδρομο ἀνήσυχων ποδιῶν μοῦ ἐξήγησε, μὰ ἐμένα δὲν μοῦ
βγάζει ἀπ’ τὸ μυαλὸ πὼς στὸν ὕπνο του μὲ κάποια ἄλλη-
νε, πιὸ πειστική, χορεύει.

~.~

ὁ θρόνος

Πίσω ἀπὸ τοὺς φακοὺς ἐπαφῆς της, ἀστράφτει ἕνας θρό-
νος, μεγαλοπρεπὴς καὶ κατακόκκινος. Τὴν αὐγή, ἀνθίζουν
μπουμπούκια στὰ ξύλινα ποδάρια του, στῆς μέρας τὸ μισό,
ἀπὸ τὸν κάματο, λιώνει ἡ γυαλάδα του κι ὣς τὸ ἡλιοβασί-
λεμα οἱ ἀρθρώσεις του σαπίζουν. Τὰ μεσάνυχτα, τὸ κου-
φάρι του ξυπνᾶ καὶ σέρνεται σὰ φάντασμα, τὸν βασιλιά του
ἀναζητώντας, ὁ ἄδειος θρόνος.

Μὰ ἔτσι ἄδειος ποὺ κυκλοφορεῖ μέσα στὴν ἴριδα,
ποιός θὰ πιστέψει ὅτι ὑπάρχει;

~.~

ὀρνιθολογία

Ὄμορφα νὰ περπατᾶς στὴν πόλη κι ἐμπρός σου νὰ ἐμφα-
νίζεται πτηνὸ ποὺ ὣς τότε τὸ βλέμμα σου δὲν εἶχε κατοι-
κήσει, πουλὶ σπάνιο, ἄγριο καὶ μισό, μὲ μιὰ φτερούγα τε-
ντωμένα χέρια, χέρια λευκά, κίτρινα καὶ μαῦρα, ποὺ μαρ-
τυρᾶνε ἀπογείωση, κι ἐσὺ νὰ κοντοστέκεσαι, ὅλους τοὺς θο-
ρύβους γύρω σου νὰ παύεις, πέρα ἀπὸ ἕνα τοσοδὰ ταμποῦρ-
λο ἐντός σου, ἀνυπομονώντας τὸ θαῦμα νὰ θαυμάσεις κα-
θότι ἔχεις χρόνια κουραστεῖ μόνο πνιγμοὺς νὰ βλέπεις.
Ὄμορφα, ὡσότου ἀντιληφθεῖς πὼς τὸ παραδεισένιο σου
πουλὶ δὲν ἦταν παρὰ περαστικοὶ πού ‘γνεφαν στὸ τρόλεϊ
νὰ τοὺς χάψει.

---

Ἡ Ράνια Καραχάλιου γεννήθηκε τὸ 1983 στὴν Πάτρα. Σπούδασε Γλωσσολογία κι ἔχει διδάξει στὰ Πανεπιστήμια Πατρῶν, Αἰγαίου καὶ Κρήτης. Εἶναι μέλος τοῦ περιοδικοῦ Τεφλὸν καὶ τῆς θεατρικῆς ὀμάδας Pulse. Ἔχει ἐκδώσει τὴ Σκλήθρα (2018) καὶ τὸ γλωσσολογικὸ μελέτημα Ἡ προσφώνηση στὶς συνομιλιακὲς ἀφηγήσεις (2018).