*

Το εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ δίνει εικόνα χώρας τριτοκοσμικής. Πενήντα πολιτείες, πενήντα διαφορετικές νομοθεσίες, πενήντα διαφορετικοί τρόποι υποβολής υποψηφιοτήτων και διαλογής, πενήντα διαφορετικές  προθεσμίες σε χίλια δυο, όπως στην επιστολική ψήφο. Οι εκλογείς κάθε φορά πρέπει να επανεγγράφονται στους καταλόγους, και τα προς συμπλήρωση έγγραφα τούς ερωτούν… σε ποιο κόμμα πρόσκεινται, γελοιοποιώντας έτσι κάθε έννοια μυστικότητας.

Οι εκλογικές περιφέρειες επαναχαράσσονται κάθε δεκαετία, κατά τα συμφέροντα του κόμματος που εκάστοτε ελέγχει τα πολιτειακά νομοθετικά σώματα, με αποτελέσματα ενίοτε κωμικά. Υπάρχει και ειδικός όρος γι’ αυτό: gerrymandering. Μια τέτοια περιφέρεια μπορεί να μην έχει εδαφική συνοχή ή να απλώνεται σε τεράστια έκταση λαμβάνοντας παράδοξα σχήματα στον χάρτη, ώστε να περιλάβει αποκλειστικά οικισμούς φίλα προσκείμενους στο ένα ή το άλλο κόμμα.

Σε κάμποσες πολιτείες για το δικαίωμα του εκλέγειν δεν απαιτείται καν η ταυτοποίηση του ψηφοφόρου, πράγμα που κάνει το σύστημα διάτρητο. Στην Καλιφόρνια μάλιστα ο Δημοκρατικός κυβερνήτης απαγόρευσε (!) τελευταία στις τοπικές αρχές να ζητούν την επίδειξη ταυτότητας. Σε πρόσφατες εκκαθαρίσεις των καταλόγων, βρέθηκαν παρανόμως εγγεγραμμένοι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που δεν είχαν το δικαίωμα του εκλέγειν, συνήθως χωρίς αμερικανική ιθαγένεια!

Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν φτιάξει ένα σύστημα που καθιστά περίπου αδύνατη την υποβολή ανεξάρτητων υποψηφιοτήτων, προαπαιτώντας λ.χ. τη συλλογή μυριάδων υπογραφών και επιτρέποντας για ψύλλου πήδημα την προσβολή της γνησιότητας μιας εκάστης στα δικαστήρια. (Κάπως έτσι οι Δημοκρατικοί και πάλι έστησαν κανονικό δικαστικό πόλεμο κατά του Μπόμπυ Κέννεντυ του Νεώτερου καταβυθίζοντας στην πράξη την εκστρατεία του.) (περισσότερα…)