*

του ΔΗΜΗΤΡΗ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΥ

~.~

Εσύ, με πόσα φωτάκια
θα στολίσεις την θλίψη σου φέτος;

ΣΥΝΘΗΜΑ ΣΕ ΤΟΙΧΟ

Λες και το κάνουν επίτηδες οι δήμαρχοι και στολίζουν έναν μήνα νωρίτερα τους δρόμους για τις Γιορτές. Κάποιους θέλουν να εκδικηθούν αυτοί οι τύποι. Μάλλον εκείνους που δεν τους ψήφισαν: τους μοναχικούς, τους ασυνύπαρκτους, τους αποσυνάγωγους. Κι αφού οι δήμαρχοι εκλέγονται απ’ την πλειοψηφία, δεν εκλέγονται απ’ αυτούς. Ή μήπως –αλίμονο– αυτοί, οι μοναχικοί, οι ασυνύπαρκτοι, οι αποσυνάγωγοι, είναι η πλειοψηφία;

«Μοναχικά Χριστούγεννα!» Ο εφιάλτης που χωρά σε δυο λέξεις. Εκτός κι αν σε καλέσουν κάποιοι να… καταθλιφτείς μαζί τους. Γιατί σιγά μην περάσεις καλά στο ξένο σπίτι. Και συγγενικό σου να είναι, δηλαδή, ακόμα χειρότερα: θα δεις τον κόσμο μ’ ανάστροφα κιάλια – τόσο μακρινό, που θα μοιάζει ψεύτικος.

Όταν εσύ έμενες παιδί, αυτοί μεγάλωναν. Όταν εσύ ονειρευόσουν, αυτοί συμβιβάζονταν. Όταν εσύ έφτυνες αίμα, αυτοί έπιναν σαμπάνια. Ίδια τα πρόσωπα, οι εκφράσεις, οι φωνές, οι χειρονομίες, αλλά εκείνοι άλλοι. Τα ρούχα τους μυρίζουν καινουργίλα. Τόσο ατσαλάκωτα, που σε τσαλακώνουν. Κραυγάζουν φίρμες, διαλαλούν φορολογικές δηλώσεις. Αποτελούν ζυγαριά κοινωνικής στάθμης. Δεν είναι οι φίλοι σου και οι συγγενείς σου αυτοί, μα μεταμφιεσμένες φραγκόκοτες και πετεινάρια μασκαρεμένα.

Μην πας! Αν σε καλέσουν πουθενά, μην πας! Δεν θα περάσεις καλά – σιγά μην περάσεις! Θα ξεράσεις τον εαυτό σου… (περισσότερα…)