*

I

Του Γαλαξία ντύνομαι το σφρίγος
κι οδοιπορώ στην αρκτική σιωπή·
σαν καρναβάλι μοιάζει, βακχική γιορτή
μιας ομορφιάς επώδυνης το ρίγος

Τρέμω φριχτά να μη με αφανίσει
ερωτιδέως μεθυσμένη σαϊτιά·
μήπως η αδάμαστη του κόσμου ομορφιά
την ύπαρξή μου την καταβροχθίσει!

Ερωτικά το Σύμπαν με καλεί
σε μιαν ηδονική κοσμογραφία·
βαθιά με κόβει ό,τι αγάπησα πολύ

Φωνή ανάσας ζωντανής, ο στίχος μένει,
σπονδή παράφορη θνητής γεωμετρίας·
άλλο νεκρή, και άλλο σκοτωμένη.

(περισσότερα…)