*

Στον θάνατο του Παλαιστίνιου ποιητή Ρεφάτ Αλαρίρ.
Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των ισραηλινών
βομβαρδισμών στη Γάζα, σε ηλικία 44 ετών.

If I must die,
you must live
to tell my story
…………………
…………………
If I must die
let it bring hope
let it be a tale.

Βαρύ αυτό το πρέπει, Ρεφάτ.

Όμως θα πω την ιστορία σου
(συγχώρα με)
με λόγια του χαμού ανέλπιδα.

Δεν είμαι αγνός όπως το βλέμμα σου
μήτε λευκός όπως ο χαρταετός
του ύστατου ονείρου σου.

Βλέπω το Κακό εκεί ψηλά
όχι τον άγγελο πού επιστρέφει
τη χαμένη αγάπη. Κι η οργή αρνιέται
τον λευκό χαρταετό σου ν’ αμολήσει.
Γιατί στη Γάζα ο ουρανός σκοτώνει
τα παιδιά
– αθώα παιδιά όπως εσύ.

Ο θάνατός σου μ’ απελπίζει, Ρεφάτ.
Θα ’μοιαζε με προδοσία η ειρήνη
δίχως την επίνευση των προβάτων
πού σφαγιάστηκαν.

Κι είναι πολλά αμέτρητα τα πρόβατα
πού πρέπει να ρωτήσουν.
Κι είσαι το μόνο Ναί
στα τόσα Όχι. Πως
ν’ αμολήσει αετόν ο θάνατός σου
σε μέρες χλοερές, μελλούμενες;

Σε τούτη τη γωνιά της Γης
πιο δυνατό το άδικο
απ’ τους λευκούς χαρταετούς του αύριο.

Το αίμα δεν ξεχνά. Είναι φίδι
πού δαγκώνει την ουρά του.
Βαθύς ο πόνος.
Και για τούτο άπιστος.
Παρακούει της μεγάλης σου καρδιας
το θέλημα.
Τον ύπνο των νεκρών
το αίμα αναπαύει – όχι βροχής ο σταλαγμός.

Δεν αγαπούν οι αδικοχαμένοι. Σκάβουν
ποτίζουν την οργή,
σαράντα νυχτοήμερα να βρέχει ακρίδες.

Σκάψε και σύ    και πότισε.
Κι άσε
το πλοίο της αγάπης να βουλιάξει.

Όχι, ας μη γίνει το έγκλημά τους παραμύθι,
ελπίδα το φριχτό μαχαίρι τους.

Έλληνας είμαι. Συγχώρα με.
Στις Ερινύες πιστεύω, Ρεφάτ. Στις Ερινύες.
Στον κύκλο τον ανέλπιδο    τον φαύλο.

Όποιος το μπόϊ του ανθρώπου ξεπερνά    πληρώνει.

Do not go gentle…..
Rage, rage against the dying of the light.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΡΩΣΣΗΣ

*

*

*