Μακάρια νερά

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΜΕ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ | 30.vii.25
Κείμενα – Φωτογραφίες ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

*

ΜΑΚΑΡΙΑ ΝΕΡΑ

Μακάριες οι πεδιάδες που τις διασχίζουν και τις πλουτίζουν οι ευρύστερνοι ποταμοί. Μακάριοι οι ποταμοί που τους ενισχύει η ανόργανη και η οργανική ζωή μέσα στα σπλάγχνα τους, μετατρέποντάς τους σε ζωντανή ύλη. Μακάριοι οι άνθρωποι που αφουγκράζονται από τις όχθες το ψιθύρισμα και το ρέκασμα των ποτάμιων ροών. Μακάρια τα νερά που νανουρίζουν τα ψάρια κι ας είναι αμίλητα και ακοίμητα εδώ και αιώνες.

ΚΙΤΡΙΝΟ

«Μην εμποδίζετε το κίτρινο», είπε το πράσινο. «Αφήστε το ν’ απλωθεί όσο μπορεί. Εγώ το σηκώνω στους ώμους μου κι αυτό νομίζει πως κυριαρχεί.»

ΤΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Μα πώς μπορεί και απλώνεται αυτό το σύννεφο χωρίς να πέφτει στο κεφάλι μας; Τι είδους αιθεροπλεγμένη κουβέρτα είναι αυτή που σκεπάζει σχεδόν όλο τον ουρανό; Πόσους αγγέλους άραγε κρύβει αυτό το συννεφένιο παραβάν; Μήπως μας ετοιμάζει κάτι μυστήριο και θεαματικό; Ας ζήσουμε, ας ζήσουμε έστω και μια μέρα ακόμα, μήπως και το δούμε.

ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ

Ο καθένας επαναπαύεται εκεί όπου νιώθει τη μεγαλύτερη ασφάλεια.

ΚΙΤΡΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Έχει και ο κάμπος τις θάλασσές του. Εδώ μπροστά στα πόδια μας απλώνεται ένα κίτρινο πέλαγος και μας προκαλεί για μια βουτιά στα κατάβαθά του. Δεν μας χρειάζεται σωσίβιο. Ας κυλιστούμε μέσα στους κίτρινους κυματισμούς. Ας ξαπλώσουμε κι ας στριφογυρίσουμε το κορμί μας χαλαρά, προχωρώντας έτσι πιο βαθιά και πιο μακριά. Έτσι, κυλιόμενοι, θα μαθαίνουμε τη ζωή από τη μέσα κι από την έξω πλευρά της. Αν μάλιστα είμαστε και κάτω των δέκα χρονών, τότε το όλο εγχείρημα θα μοιάζει με μεγαλείο και βόλτα στον παράδεισο.

ΑΛΟΓΑ ΣΤΗ ΒΟΣΚΗ

Ζηλεύω το χαλαρωτικό πνεύμα του βίου τους. Με θέλγει η άφατη ικανοποίησή τους, όταν βεβαιώνονται για την επάρκεια της τροφής και την ελευθερία των κινήσεών τους. Προσπαθώ να αντιγράψω τη λιτότητα των ονείρων τους. Άλογα στη βοσκή: Τίποτε άλλο δεν ποθούν παρά μόνο την αλογίσια τους ζωή. Υποκλίνομαι.