Day: 17.07.2024

Ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων

*

ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ, ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19.7.2014

Ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων

Ο Γιώργος Ανδρέου μελοποιεί απόσπασμα από το «Όνειρο στο κύμα» του μεγάλου Σκιαθίτη. Μαζί ένα σονέτο του Σαίξπηρ, ένα μέρος από τον «Ορέστη» του Ρίτσου, μια παράγραφο από τον «Καιρό των χρυσανθέμων» του Ελευθερίου, το «Ρόδου μοσκοβόλημα» του Παλαμά, στίχους της Καρέλλη, της Δημουλά, του Καρατζά. Θα παίξει κι ένα τραγούδι σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη από το Καρόλου Ντιλ και Τσιμισκή, μια ανέκδοτη ακόμη συνεργασία τους. Και δυο τραγούδια από τις Μαρίκες που περιοδεύουν ( Μαρίκα με είπανε – Μαρίνα με βγάλανε ).
Στο πιάνο ο συνθέτης θα αποδόσει και το κεντρικό θέμα από το Τέλος της παιδικής ηλικίας, μια συμφωνική σουίτα εμπνευσμένη από το τραγούδι μιας τσιγγάνας στις Σέρρες του 1968. Με την καθοριστική συμβολή της ερμηνείας της Κορίνας Λεγάκη ο Ανδρέου φωτίζει μια προσωπική συνθετική διαδρομή που περιέχει πολλές εκπλήξεις για τον ακροατή, μαζί και μερικά από τα λυρικά πολύ αγαπημένα τραγούδια του. Η Κορίνα Λεγάκη συνομιλεί με τον κόσμο του Γιώργου Ανδρέου ερμηνεύοντας τραγούδια σε πολλές γλώσσες, τόσο από το προσωπικό της ρεπερτόριο όσο κι από το καθοριστικό για την τέχνη της υλικό εξαιρετικών ερμηνευτριών που η ίδια αγαπά να προσεγγίζει συγχρόνως με σεβασμό και τόλμη.
Γενική είσοδος: 14 ευρώ. Φοιτητικό εισιτήριο: 10 ευρώ.
Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.ticketservices.gr/…/naus-magiki-i-naus-ton…/

*

*

*

Νικηφόρος Βρεττάκος, Ὁ ἀλήτης τοῦ οὐρανοῦ

*

Μικρὴ ἐπιλογὴ ἀπὸ τὸν τόμο «Ὁ ἀλήτης τοῦ οὐρανοῦ», Ὁ ποιητὴς Νικηφόρος Βρεττάκος (1912-1991), Εἰσαγωγὴ-Ἀνθολόγηση Σωτήρης Γουνελᾶς, Ἵδρυμα Τάκης Σινόπουλος, 2024, μὲ ἀφορμὴ τὴν παρουσίαση τῆς ἔκδοσης στὶς ἐφετινὲς Νύχτες τοῦ Ἰουλίου, άπόψε Τετάρτη 17.7.2024 καὶ ὥρα 21:00 στὸ Θέατρο Κυδωνία τῶν Χανίων.

~.~

Τὸ ταξίδι τοῦ Ἀρχάγγελου

Τὸ σκάφος τοῦτο, ποὺ σοφὸ τιμόνι
τὸ πέρασε ἀπὸ χίλιες καταιγίδες,
ποὺ ἄστραψε στὰ νερὰ τῶν ἀνοιγμένων
ἀβύσσων τ’ οὐρανοῦ· τὸ σκάφος τοῦτο,
ποὺ ἀμφέβαλλαν γιὰ τὴν καταγωγή του
τῶν θαλασσῶν οἱ ὁρίζοντες, ποὺ κλάψαν
μπρὸς στὸν ἡρωϊσμό του τὰ στοιχεῖα
καὶ ποὺ σ’ αἰωνιότητες καθρέφτισε
τὴ μεθυσμένη πλώρη του, μεσίστια
κατέβασε τὴ σημαία του· κι οἱ ναῦτες,
ἄγρυπνοι, θλιβεροί, καταισχυμένοι
μὲ ματωμένα πρόσωπα προσεύχονται…
Μέσ ’ ἀπὸ τὸ αἰώνιο δάσος, πρὶν ἀκόμα
στὸ φῶς ὀρθὰ νὰ δέσουν τὰ πλευρά του,
τῆς θάλασσας γρικοῦσε τὸ τραγούδι
ποὺ στοῦ κενοῦ τὴν ἄχνη βυθιζόταν
καὶ πέρ’ ἀπ’ τὰ γλαυκὰ τοῦ κόσμου σπλάχνα,
πάνω ἀπ’ τὴ γῆ, ξανάφερνε τὸν ἥλιο.
Χοχλάζανε τὰ κόκκινα νερά της
κι ὡς χάραζ ’ ὁ ἥλιος κι ἔμπαινε στὸν κόσμο,
ἔσπαζε ἡ νύχτα πάνω ἀπ’ τὴν ‘ Ιθάκη
σ ’ ἑκατομμύρια κρούσταλλα, ποὺ ἁπλώναν
σπιθίζοντας, κι ὡς ἔλιωναν, γρικοῦσε
τοὺς ἀνοιχτοὺς ὁρίζοντες νὰ βουΐζουν
μιὰ γαλανὴ βοή· κι ὅλο τὸ δάσος,
γιορταστικὰ σαλεύοντας ὣς πέρα,
τραβιόταν ἀπ’ τὶς ρίζες κι οἱ κορφές του
μὲς στὰ γαλάζια ἐκύλααν δαχτυλίδια… (περισσότερα…)