Με λίγα λόγια

Κείμενα – Φωτογραφίες ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

Καμπύλες, ευθείες, τεθλασμένες, χρώματα του φωσφόρου. Λάμψεις, εκλάμψεις, αναλάμψεις. Δάσος του φθινοπώρου και βλέμμα ενεό. Μας απασχολεί, μήπως, κάποιο πρόβλημα αυτή τη στιγμή; Όχι, κανένα. Η φύση δεν του επιτρέπει να ανορθωθεί. Οπότε καλά είναι εδώ. Αυτός ο τόπος μάς σηκώνει. Ας μείνουμε λίγο ακόμα.

ΧΕΙΡΑΨΙΕΣ

Περνάς τον στενό δρόμο και χαίρεσαι βλέποντας τα δέντρα ν’ απλώνουν τα κλωνάρια τους και να κάνουν χειραψίες με τα απέναντί τους. Η πυκνή αλέα σε άλλα σημεία σκοτεινιάζει και σε άλλα σημεία φωτίζεται από τον διαπεραστικό ήλιο. Το λιτό πράσινο χαμηλά, χάρις στην υγρασία της χλόης, υπογραμμίζει τα όρια του δρόμου και δεν επιτρέπει στο κίτρινο και το γκρίζο να εγκατασταθούν. Ψυχή δεν υπάρχει στον δρόμο και μόνο τα δικά σου βήματα ακούγονται. Κι αίφνης ένα μικρό τροχοφόρο εμφανίζεται απρόσμενο στην άκρη της γαλαρίας και μοιάζει σαν να θέλει να διαπεράσει τον κόσμο από τη μια του άκρη μέχρι την άλλη. Περιμένεις μια στιγμή κι αυτό σαν μαύρη μύγα περνά κι εξαφανίζεται. Το οπτικό πεδίο αποκαθαίρεται και πάλι εντελώς. Ο ζυγός του τοπίου επανέρχεται αμέσως στην αρχική του ισορροπία.

Πόσο ωραία είναι να αισθάνεται κανείς κραταιά και κυρίαρχη τη μοναχικότητά του μέσα σε μια φύση παντελώς σιωπηλή. Επειδή σαν τι άλλο θα μπορούσε να μας πει; Η φύση, ήδη, τα είπε όλα με τις εκβλαστήσεις της.

Η ΦΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΙΑΣ

Φυσάει νοτιάς κι όλα λικνίζονται. Ας αρπάξω κι εγώ την ευκαιρία να χτενιστώ λιγάκι, είπε η φούντα της καλαμιάς.

ΟΞΙΕΣ

«Φουφούλες του φθινοπώρου. Κίτρινες οπτασίες. Ή, απλά, οξιές που νυστάζουν και θέλουν να κοιμηθούν. Αφήστε τις, λοιπόν, στον ύπνο τους. Περάστε όσο πιο ήσυχα μπορείτε. Οι φασαρίες δεν έχουν θέση εδώ».

Λέει, παρακαλώντας το δάσος.

ΧΑΪΚΟΥ

υπεροψία
και κίτρινα μεθύσια
ξυπνούν το δάσος

ΡΟΖΕΤΑ

Όχι, δεν είναι άνθος. Είναι η καταδεκτικότητα του λωτού, που μου επέτρεψε να παίξω με τα φύλλα του. Κι όπως τους δίνω σχήματα, παίζοντας με τις λάμψεις, φαντάζομαι το πόσο φυλλοβόλο δέντρο είμαι κι εγώ.