Η γλώσσα του εκφοβισμού και της βίας

ΟΙ ΗΠΑ ΣΗΜΕΡΑ #4
γράφει ο Κώστας Μελάς

~.~

Ο Αμερικανός πρόεδρος στο ζήτημα της επιβολής δασμών σε όλες τις χώρες του πλανήτη, για την οποία καυχάται, αποκρύπτει κάτι πολύ σημαντικό: ότι καμία χώρα δεν έχει αποδεχτεί τις απαιτήσεις του! Από την Κίνα μέχρι την Ιαπωνία, από την Ινδία μέχρι τη Βραζιλία, από τη Νοτιοαφρικανική Ένωση μέχρι το Μεξικό και τον Καναδά. Προφανώς και από την ΕΕ. Όλες οι παραπάνω χώρες προβάλλουν διαφόρων ειδών αντιρρήσεις. Μάλιστα οι ισχυρές χώρες με πρωτεργάτη την Κίνα συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρεται αυτός: ανταποδίδουν στα ίσα. Πρόκειται για το λεγόμενο «κινεζικό μοντέλο» που σημαίνει απάντηση με τον ίδιο τρόπο. Αποδοχή της αντιπαράθεσης.

Διότι ο μεγιστάνας του Real Estate καταλαβαίνει μόνο τη γλώσσα του εκφοβισμού και της βίας. Και όταν αντιμετωπίζει εκείνους που χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους, γενικά υποχωρεί. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που η Wall Street έχει βαφτίσει τον Αμερικανό πρόεδρο με το παρατσούκλι ΤΑCO: Τrump Always Chickens Out. O Τραμπ πάντα δειλιάζει και κάνει πίσω – η αλλιώς «κοτεύει». Όχι μόνο αυτό. Εάν ο πρόεδρος των ΗΠΑ βρεθεί απομονωμένος από τον Αύγουστο, στο παγκόσμιο εμπόριο οι αγορές θα κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί. Και αναπόφευκτα, η οικονομία των ΗΠΑ θα υποφέρει. Πάνω απ’ όλα, η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ θα τεθεί υπό πίεση, και όχι μόνο^[1].

Υπάρχει όμως και το «βρετανικό μοντέλο», από την άλλη πλευρά, που ισοδυναμεί με την υιοθέτηση μιας ήπιας στάσης περιμένοντας ο Λευκός Οίκος να συνειδητοποιήσει ότι έχει πάρει λάθος δρόμο! Η υιοθέτηση αυτού του υποδείγματος προφανώς επιτρέπει στον Τραμπ να κερδίσει ένα σημαντικό έσοδο, και να το περιφέρει στο εγχώριο ακροατήριο, αλλά συγχρόνως υπογραμμίζει τη θέση του ανθύπατου και του υπόδουλου που εδώ και χρόνια έχει επιλέξει το Ηνωμένο Βασίλειο έναντι της πρώην αποικίας του…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την επιστολή Τραμπ με την οποία ανακοινώνει δασμούς 30% από την 1^η Αυγούστου 2025, και αναλογική αύξηση σε οποιοδήποτε ενάντιο μέτρο ληφθεί, βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα ποιο υπόδειγμα πρέπει να ακολουθήσει, αν λάβουμε υπ’ όψι μας την ουσιαστική σιγή της Πρόεδρου της Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. (Εκτός αν η ίδια έχει ήδη επιλέξει…).

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, δύο μόνο χώρες φαίνεται να έχουν ταχθεί ευθέως υπέρ του «κινέζικου υποδείγματος», η Γαλλία του γνωστού Μακρόν και η Ισπανία του Σάντσεθ. Η Γερμανία, δια του νέου καγκελαρίου Μέρτς, επειδή φοβάται τα χειρότερα για την γερμανική εξαγωγική βιομηχανία απλά δηλώνει ότι «πρέπει να αποτρέψουμε την έναρξη ισχύος αυτών των δασμών». Δηλαδή τι εννοεί ο καγκελάριος;

Οι αποτυχημένες προσπάθειες της Γερμανίας να καταλήξει σε μια «διμερή» συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αποκλειστικά στον αυτοκινητοβιομηχανικό τομέα, εξακολουθούν να επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις συζητήσεις μεταξύ των 27. Όπως είναι γνωστό, πριν από ένα μήνα η BMW και η Mercedes προσπάθησαν να παρακάμψουν τις ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις, και να διαπραγματευτούν μόνες τους κάτι που απέτυχε παταγωδώς.

Αν επικρατήσουν οι απόψεις που βασίζονται στο «βρετανικό υπόδειγμα» και ακόμη περισσότερο κινήσεις σαν αυτές που αναφέρθηκαν των γερμανικών επιχειρήσεων, σίγουρα οι πολίτες των χωρών της ΕΕ θα επωμισθούν ένα ακόμη μεγάλο κόστος εκτός αυτού των αμυντικών δαπανών, που το μεγαλύτερο μέρος του θα αποτελέσει έσοδο των αμερικανικών αμυντικών επιχειρήσεων. Ο μεγάλος φόβος του Τραμπ είναι να βρεθεί αντιμέτωπος με έναν… Τραμπ.