Kurt Schwitters (1887-1948)

*

Ω Εσύ, αγαπημένη και των 27 μου αισθήσεων, Σου αγαπώ!
Εσού Εσένα Εσέ, ημείς υμείς – – – – εμείς;
Άκου, κι ας φαίνονται ξεκάρφωτα όλ’  αυτά!

Ποια είσαι, ω απροσμέτρητη;
Μην είσαι… είσαι αλήθεια αυτή;
Ο κόσμος λέει ότι είσαι εσύ…
Άσ’ τους να λένε, άσ’ τους να πουν,
πού παν τα τέσσερα δεν ξέρουν να σου πουν.

Φορείς το καπελάκι Σου στα πόδια
και επί τας χείρας πορπατείς
πάνω στα χέρια πηαίνεις.

Γεια και χαρά σου, χαιρετώ
τα κόκκινα τα ρούχα Σου τ’ ασπροπριονισμένα,
την Άννα την Λουλούδινη κόκκινη εγώ την αγαπώ,
κόκκινη, ω ναι, αγαπώ και Σου!
Εσού Εσένα Εσέ, ημείς υμείς – – – – εμείς;
Άκου, φωτιά τα κάρβουνα πήραν τα παγερά!
Άννα Λουλούδινη, Άννα κοκκίνω μου Ανθιστή,
άκου τι λέει ο κόσμος!

Γρίφος (ο ευρών αμοιφθήσεται):

1) Η Άννα η Ανθηρή διαθέτει ένα πουλί!
2) Η Άννα η Ανθηρή είναι κόκκινη!
3) Τι χρώμα έχει το πουλί;

Κυανό είν’ το χρώμα των μαλλιών Σου των κίτρινων.
Κόκκινο το χρώμα του πουλιού Σου του πράσινου.
Εσύ κορίτσι απλό στο τσίτι το καθημερνό
Εσύ, ζωάκι πράσινο καλό, Σου αγαπώ!
Εσού Εσένα Εσέ, ημείς υμείς – – – – εμείς;
Άκου πώς τραγουδούν τ’ αλευροσάκουλα!

Άννα Λουλούδινη, Άννα, Α – – – – Ν – – – – Ν – – – – Α!
Αργά σταλάζω τ’ όνομά Σου,
Το όνομά Σου στάζει σαν μαλακό ξίγγι βοδιού.
Το ξέρεις άραγε Άννα, να το ’χεις τάχατες πάρει χαμπάρι,
Ότι κανείς μπορεί και από πίσω να σε πάρει;
Ότι Εσύ, ω Εσύ, η ενδοξοτέρα πάντων και πασών,
Είσαι από πίσω όπως κι από μπρός:
Α – – – –  Ν – – – – Ν – – – – Α!
Ξίγγι μού στάζει βοδινό, πάνω στη ράχη χάιδι.

Άννα Λουλούδινη, Άννα Ανθηρή!
Ζώο Εσύ σταλακτιστό,
πόσο πολύ, πόσο πολύ
Σου – – – – αγαπώ!

Απόδοση ΛΑΜΠΡΟΥ ΛΑΡΕΛΗ

*

*

*