*

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΜΕ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ | 28.i.25
Κείμενα – Φωτογραφίες ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

*

ΝΥΚΤΩΡ

Φωσφορίζουσα κερασιά μέσα στη νύχτα.

Δεν θέλεις να σηκώσεις καθόλου το βλέμμα σου προς το φεγγάρι και τ’ αστέρια. Επειδή δεν συναντάς εύκολα ένα δέντρο που ξαγρυπνά και καλλωπίζεται από μόνο του μπροστά στο μπουντουάρ των νεφών.

Εδώ, λοιπόν, θα μείνουμε.

Σ’ αυτήν τη γειωμένη λευκότητα του ντελικάτου δέντρου. Στη διακριτική του λευκή βροχή από χιλιάδες δαιμονισμένες πέρλες.  Στην άχνη της νυχτερινής ευγένειας.

Πού αλλού; Εδώ.

*

*

*

ΤΟ ΚΕΝΟ

Έφυγες. Ύστερα έφυγα κι εγώ. Κι έμεινε το κενό μας βαρύ κι ασήκωτο να κάθεται στο απόμερο παγκάκι. Εκεί, κάτω απ’ τη λαδοπράσινην ελιά,  που μας φιλοξενούσε τις μέρες της χαράς. Και ιδού τώρα το πόσο φροντισμένο κενό, το πόσο περιποιημένο άδειο του λυπημένου χώρου. Σχεδόν εχθρικό. Θέλω να γυρίσω και να ψηλαφίσω την οριζόντια πλάκα του πέτρινου καναπέ. Μένει άραγες τίποτε από την αύρα και τη θερμοκρασία του σώματός σου;

Ω, φιλεπίστροφη μνήμη, διώξε το ψύχος από αυτό το μάρμαρο.

*

*

*

ΜΕΓΑΦΩΝΟ

Δεν είναι καμπανούλα κυανή.

Είναι άλλοτε το μεγάφωνο της χλόης, που μ’ αυτό  δηλώνει την πληθωρική παρουσία της και άλλοτε το αυτί της, που με αυτό μας αφουγκράζεται.

Είναι ένα φυσικό ραντάρ του μικρόκοσμου κι αυτό το λέω με τη βεβαιότητα του μη επιστήμονα. Επειδή, έτσι, έχω την ελευθερία να μην επιχειρηματολογώ και μονάχα να αποφαίνομαι.

*

*

*

ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

 Ειρηνικοί κι απλόχωροι ορίζοντες. Τίποτα δεν προδίδει το δράμα των κάθε λογής συρράξεων πέρα μακριά στο απέραντο βάθος του απόμακρου χώρου. Κάποτε όλα είναι μακρινά και τότε φαίνονται σαν ψέμα, ακόμα κι όταν δεν είναι.

*

*

*

ΔΡΥΜΟΣ

Κερκέτιον. Η ομορφιά του πυκνού δάσους απλώνεται στις πλαγιές του βουνού. Κοιτάζεις από κάποια απόσταση και κυρίως από ψηλά. Βλέπεις την ομορφιά του δάσους ναρκωμένη λες και μετεωρίζεται. Νομίζεις ότι βουνό και δάσος κοιμούνται μακαρίως. Πρέπει να μπεις μέσα στα σύδεντρα και να τα διασχίσεις επισταμένως, για να ανακαλύψεις την κρυφή ζωή τους. Φωνές, ψίθυροι, συρσίματα, θρόοι, ραγίσματα της πέτρας, σιωπές και άλλα τέτοια πολλά μυστήρια επιβάλλονται αλληλοδιαδόχως και πάντοτε παναρμόνια. Κι όταν βγεις από το σμαραγδένιο σύμπλεγμα κουβαλάς μαζί σου κάτι από τη μαγεία που συνάντησες κι ας μην την κατανόησες πλήρως.

*

*

*

ΤΑ ΝΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ

Κοιτάξτε τα νερά της στενόμακρης γράνας πώς προδίδουν αυτό που υπάρχει κάτω από τα πόδια μας. Μήπως εκεί παραμονεύει η ανεστραμμένη πραγματικότητα;

Ωστόσο, αναρωτιέμαι ακόμα: Μήπως βρήκα τον δρόμο για τον Κάτω Κόσμο; Είναι δυνατόν αυτό το ρηχό νερό να κρύβει απροσμέτρητο βάθος;

Ας απομακρυνθώ. Η υγρασία του σκαρφαλώνει πάνω μου και η συμβολική του εικόνα με εξουθενώνει εντελώς.

*

Περιπλανήσεις με λόγο και εικόνα
Επιμέλεια στήλης ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

*

*