*
Κείμενα – Φωτογραφίες ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ
*
ΠΝΙΓΜΟΣ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ
Έλα μαζί μου να πνιγείς στο λευκό, μου φωνάζει ο έρωτας της γλάστρας. Μα πώς η λευκότητα ισοδυναμεί με τον ακραίο θάνατο; Πώς είναι δυνατόν να βυθιστώ στην ερωτική έκλαμψη και να χαθώ; Υπάρχουν στ’ αλήθεια και λευκά σκοτάδια;
Υπάρχουν, λέει ο έρωτας της γλάστρας. Όπως σε σκοτώνει το μαύρο, έτσι και το κραταιό λευκό σε ρουφάει και σ’ εξαφανίζει. Κι όπως το μπλάβο χρώμα σε ωθεί και σ’ αφανίζει στα λαγούμια του, έτσι και το υπερχειλίζον λευκό σε διαλύει με την αχαλίνωτη οξύτητά του.
Κι εγώ που αναζητώ στα χρόνια μου όλα την αγνότητα του λευκού, την απαράγραπτη λαμπρότητά του, την άφεση και τη συγχώρεση;
Δεν το κατάλαβες, μου λέει ο έρωτας της γλάστρας. Δεν είναι το ακραιφνές λευκό που αναζητάς, αλλά την ήρεμη φωτοσκίασή του.
