*

της ΕΛΕΝΑΣ ΣΤΑΓΚΟΥΡΑΚΗ

Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία, η εξόντωση εκατομμυρίων, στατιστική. Και αν χρειάστηκε να αναζητήσω την πηγή του εν λόγω αποφθέγματος που ποτέ δε με εγκατέλειψε από τη στιγμή που το διάβασα πριν –γύρευε πόσα– χρόνια, η ρήση αυτή του Τουκόλσκι βρίσκει σαφώς εφαρμογή και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Οχτώ μήνες μετά την πιο πρόσφατη και αιματηρότερη εισβολή των Ρώσων στην περιοχή –παρήλθαν ήδη δύο τρίτα της χρονιάς–, το θέμα ευτυχώς επιμένει και παραμένει, ωστόσο η επικαιρότητα της ενεργειακής κρίσης, του πληθωρισμού και του ξέφρενου ανήφορου των τιμών τείνει έως και αυτό να το προσπεράσει. Αναμφίβολα συνεπικουρεί και ο κορεσμός που επέρχεται σε ανάλογες περιπτώσεις, κορεσμός ώτων, οφθαλμών, εν τέλει εγκεφαλικών κυττάρων από το συνεχή βομβαρδισμό ειδήσεων, εν προκειμένω χρώματος γαλαζοκίτρινου.

Κάθε άλλο παρά θα αρνηθώ ότι το αυτό είχε αρχίσει να ισχύει και για τη γράφουσα, η οποία, πάνω που αναρωτιόταν για πόσο καιρό ακόμη άραγε η σημαία της Ουκρανίας θα στολίζει τις προσόψεις κυβερνητικών κτιρίων στη γερμανική πρωτεύουσα, συχνά αντικαθιστώντας την ευρωπαϊκή, έλαβε πρόσκληση από την πρεσβεία της χώρας στο Βερολίνο. Η αποδοχή της, ακαριαία. Η εκδήλωση, την οποία –λόγω αποστροφής απέναντι στην υποκρισία του όρου, ειδικά σε τέτοιες περιπτώσειες, και των συσχετισμών ισχύος που προδίδει, λες και το κέρδος δεν είναι, το λιγότερο, αμοιβαίο και αμφίδρομο– δε θα χαρακτήριζα ‘φιλανθρωπική’, στόχο είχε τη στήριξη σκοπών, προγραμμάτων, καλλιτεχνών και μικρών επιχειρήσεων της Ουκρανίας, με μέρος των εσόδων να κατατίθεται στον Ένα σκοπό. Ο χώρος, εξίσου αντιπροσωπευτικός: όχι στις αίθουσες της πρεσβείας, αλλά στην καρδιά του Βερολίνου, λίγα μόλις μέτρα από την Πύλη του Βραδεμβούργου, από την οποία μας χώριζε μοναχά μια τζαμαρία.

Είσοδος, ανθρώπινο μελίσσι, βαβούρα, φωνές, γέλια, κουδούνισμα ποτηριών, ομιλίες. Πρώτες απεγνωσμένες προσπάθειες αποκωδικοποίησης του χώρου, του σκεπτικού, της σειράς. Πληροφορίες, κανείς; Εκεί στα δεξιά ένας γκισές, εκεί θα πήγαινε, μιαν άκρη θα την έβρισκε. Βρήκε ψωμί. Palyanytsya, #bake for Ukraine. Καλή η αρχή, επέλεξε το φουλ πακέτο, αλλά ο χώρος παρέμενε υπερβολικά θορυβώδης και στενός. Συνέχισε σε ό,τι έμοιαζε με εκθεσιακή εγκατάσταση στον επόμενο χώρο και, προσπερνώντας πληροφορίες στα πολωνικά για εξεγέρσεις και συνδικαλιστικά κινήματα, προχώρησε στο δεξί μισό τής αίθουσας, όπου εκτίθεντο τα έργα νέων Ουκρανών καλλιτεχνών. (περισσότερα…)