~. ~

Κόρη των Αθηνών, προτού σας αποχαιρετίσω,
δώστε μου, ω δώστε μου την καρδιά μου πίσω!
Ή, αφού έφυγε πια απ’ το δικό μου σώμα,
δική σας είναι τώρα, κι ό,τι άλλο θέλετ’ ακόμα!
Ακούστε πριν φύγω τον όρκο που θα πω:
Ζωή μου, σας αγαπώ!

Ορκίζομαι στα λυτά μαλλιά σας, αγαπημένη,
που η αύρα τού Αιγαίου χαϊδεύει ερωτευμένη·
στα λεπτά, τα ολόμαυρα βλέφαρά σας
που φιλούν τ’ αβρά, ρόδινα μαγουλά σας·
στ’ άγρια τα μάτια σας που κοιτώ.
Ζωή μου, σας αγαπώ!

Στα χείλη σας που η ψυχή μου λαχταρεί·
στη μέση σας τη δαχτυλιδένια, τη λυγερή·
σε τούτα τα λουλούδια που μιλούν
και λεν όσα οι λέξεις δε μπορούν·
στου έρωτα τη χαρά και τον καημό.
Ζωή μου, σας αγαπώ!

Κόρη των Αθηνών! Φεύγω τώρα· γεια σας!
Να με σκέφτεστε, γλυκιά μου, στη μοναξιά σας.
Τι κι αν πηγαίνω στην Ισταμπούλ πέρα μακριά;
Στην Αθήνα θα μείνει η ψυχή μου κ’ η καρδιά!
Να πάψω να σας αγαπώ; Ω, δε μπορώ!
Ζωή μου, σας αγαπώ!

Μετάφραση: ΑΚΗΣ ΚΑΡΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ