*

Tό Κρόμμυον

Τό κρόμμυον, τώρα εἶναι τό κάτι ἄλλο.
Σωθικά ἀνύπαρκτα.
Μόνον ἁγνή κρομμυωσύνη.
γιά χόρταση τοῦ ἀφοσιωμένου κρομμυολάτρη.
Κρομμυότητα ἐντός
Κρομμυομοιότητα στήν ὄψη ἐκτός.
Ἀκολουθεῖ δικό του κρεμμυδοδαιμόνιον
δίχως ἀνθρωποδάκρυα δικά μας.

Τό δέρμα μας περικάλυμμα μονάχα
γιά κείνη κεῖ τή γῆ ὅπου κανένας δέν τολμᾶ νά πάει,
κολαστήριο ἐσωτερικό
τῆς ἀνατομίας τό ἀνάθεμα.
Σ’ ἕνα κρόμμυον ὑπάρχει μόνον κρόμμυον
ἀπ’ τήν κορφή του ὥς τά νύχια
κρομμυώνυμη μονομανία
κρομμυόγυμνη κρεμμυδομοθυμία.

Ἥσυχο, σέ μιάν εἰρήνευση
ἐνδοκρομμυακῶς ἡσύχου.
Ἐντός της, ἕνα μικρότερο ὑπάρχει
ἀμείωτης ἀξίας.
Τό δεύτερο κρατάει ἕνα τρίτο
Τό τρίτο περικλείει ἕνα τέταρτο.
Mιά φούγκα κεντρομόλου μουσικῆς.
Συμπυκνωμένη μιά πολυφωνία.

Τῆς φύσεως κοιλίτσα στρουμπουλή
Τό στόρυ μιᾶς της ἄπαιχτης ἐπιτυχίας,
τό κρόμμυον τυλίγεται στήν ἅλω του
στά φωτοστέφανα μιᾶς δόξας του ἰδίας.
Ἐμεῖς ἔχουμε φλέβες, νεῦρα, λίπη,
ἐκκρίσεις καί ἀπόκρυφα χωρίσματα.
Δέν εἶναι γιά τοῦ λόγου μας βλακώδης
παρόμοια κρεμμυδοκρόμμυα τελειότης.

Απόδοση-Επιμέλεια στήλης ΝΑΤΑΣΑ ΚΕΣΜΕΤΗ

*