*

Μακαταβάθος

Μπορεί να άργησες και να σου κρατάει μούτρα
μακαταβάθος ξέρεις πως ποτέ δεν είν’ αργά να
επισκευάσεις όλες σου τις καθυστερήσεις ίσως

το όνειρο να μην πήγε καλά αλλά μη σκιάζεσαι
αφού καταβάθος ο εφιάλτης που ακολουθεί όλα
τα διορθώνει μπορεί επιστρέφοντας στο λιμάνι

που σ’ έδιωξε να λες από μέσα σου πως το πλοίο
είναι αραγμένο μακαταβάθος ξέρεις πως το δικό
σου καράβι είναι βουλιαγμένο μπορεί η ουτοπία

που συσσώρευες μια ζωή να ’χει χτίσει πανύψηλο
πύργο μακαταβάθος το γνωρίζεις πως τον τρώνε
τα τρωκτικά τις Κυριακές τα γήπεδα γεμίζουν με

οπαδούς κασκόλ και σημαίες μακαταβάθος το
πραγματικό παιχνίδι παίζεται στους δρόμους στα
αμφιθέατρα στους διαδρόμους του Απευκταίου

τέλος μπορεί να παραπονιέσαι που απ’ τα βαθιά
βρέθηκες στα ρηχά μακαταβάθος μια ζωή στα
άπατα έζησες κι εκεί πάντοτε θα επιστρέφεις

Αθήνα, 1 Ιανουαρίου 2016

~.~

GraciasalaVida

Παρηγορηθείτε με το κατοικίδιό σας με τον καφέ
σας με τη σκοτοδίνη σας με το χαπάκι σας με μία
γλάστρα εν ανάγκη με μία σαπουνόπερα ο Τίγρης

είναι τόσο μακριά όσο και ο Ευφράτης στο Μεξικό
δολοφονούνται κάθε μέρα στο Ελ Πάσο αργεί πολύ
ο ήλιος το GraciasalaVida δεν ακούγεται ως πέρα

Αθήνα, 6 Ιανουαρίου 2016

~.~

Προστοπαρόν

Προστοπαρόν οι ήρωες λείπουν σε άδεια το φως
το λησμονήσαμε σε κλειστά μαγαζιά η μπόρα
δεν άρχισε ακόμα και τα μεγάλα τρομερά μας

μυστικά τα ’χουμε χώσει όσο γίνεται πιο βαθιά
προστοπαρόν η αγάπη έγινε νυχτερίδα και τις
νύχτες πετά από κατώφλι σε κατώφλι ζητώντας

το αίμα της αγάπης μας προστοπαρόν ο ίσκιος
του ανέμου χαϊδεύει τη σκιά μας καθώς πέφτει
αδύνατη και εξουθενωμένη πάνω σε πράγματα

χιλιοειπωμένα προστοπαρόν φόρεσα φόβους
για να μη με αναγνωρίσει ο συνοδοιπόρος του
χρόνου που συνέχεια μου δείχνει τα δόντια του

προστοπαρόν όλα καταγράφονται ως προσωρινά:
τα αειθαλή τα διαρκείας τα καταπονημένα και
υπερχρεωμένα νοικοκυριά ακόμα κι η αιωνιότητα

Αθήνα, 6 Ιανουαρίου 2016

~.~

Πάρτονκατω

Εκείνον που εκπαιδεύει το φάντασμα να γίνει σκιά
πάρτονκατω όποιον απόμεινε στην όχθη κι έχασε
το λιμάνι πάρτονκατω το δίλημμα που δεν είναι

σίγουρο αν θα πει Ναι ή Όχι σε όσους αμφιβάλουν
για το πού πάει η κατάσταση πάρτοκατω αλλά και
τον πολιτικό που κρύβει τις προθέσεις του κάποιος

να τον πάρει κάτω τον φτωχό που με το υστέρημά
του έχει απλήρωτους λογαριασμούς πάρτονκατω
κι αυτόν όποιον κουνάει το μαντήλι του στην

παγωμένη λίμνη αποχαιρετώντας τους γερανούς
πάρτονκατω τα χρόνια που μεγαλωμένα μέσα στη
στέρηση φεύγουν γρήγορα πάρτακατω τον χαφιέ

με την κουκούλα που καταδίδει πρώην συντρόφους
πάρτονκατω τον απαπούτσωτο ζητιάνο που ’χει το
θράσος μπροστά σε μέγαρα να ζητιανεύει πάρε τον

πιο κάτω τον άπιστο που πίστεψε στην απιστία του
δεν θα τον πάρεις κάτω; Τώρα μπορούμε όλοι μαζί
εν χορώ να πάμε παρακάτω να δούμε το αποτέλεσμα

Αθήνα, 7 Ιανουαρίου 2016

~.~

Μεταβίας

Μεταβίας το μέλλον στέκεται στα πόδια του
μόλις και μεταβίας βγάλαμε νόημα απ’ του ηγέτη
τα συμφραζόμενα που ακούγονταν σαν λογύδρια

λυόμενα έλεγε Όχι αλλά εννοούσε Ναι έδειχνε
αριστερά αλλά εννοούσε δεξιά έλεγε διάφορα
αλλά ακούγονταν αδιάφορα μεταβίας βάλαμε

το κεφάλι στο ντορβά για να μη βλέπουμε
τις στάχτες που έπεφταν απ’ το νυσταγμένο
ουρανό μεταβίας πια το Διαίρει & βασίλευε

αποδίδει ελάχιστα στους κραταιούς και στη
νέα τάξη οραμάτων μπορεί μεταβίας να προ
λάβαμε κλειστά τα μαγαζιά αλλά ακόμη κι

αν ανοιχτά τα είχαμε προλάβει πάλι θα είχαν
ενωθεί όλες οι σιωπές του κόσμου σε μία και
μοναδική κραυγή απελπισίας φόβου κι οργής

για τα τεκταινόμενα μεταβίας περάσαμε τον
Κάβο ντ’ Όρο γλιτώνοντας από την παταγώδη
υπνηλία του καπετάνιου μόλις και μεταβίας

αποφύγαμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά
όχι το Grexit και την μεταμφίεση των πολιτικών
μας ταγών τώρα αραγμένοι σε άνυδρο ύφαλο με

το ένα μάτι ανοιχτό το άλλο τυφλό σιωπηλοί
δίχως άχνα θορύβου δεχόμαστε παθητικά τη
μοίρα μας ακούμε άκακες ειδήσεις βλέποντας

τα τραίνα να τρέχουν με ταχύτητα φωτός κι
εμείς ακούνητοι εδώ σαν απολιθώματα μιας
χώρας που πέφτει σε ένα φιλολαϊκό γκρεμό

Αθήνα, 8 Ιανουαρίου 2016

~.~

Μεχριπότε

Μεχριπότε θα θέλουμε να φεύγουμε για κάπου
αλλού και το αλλού συνεχώς να μετακινείται να
μεταναστεύει για άλλους τόπους πιο χλοερούς

μεχριπότε θα τρέχουμε να προλάβουμε το πλοίο
το τελευταίο που ακόμη δεν έχει φθάσει και το
λιμάνι με την αποβάθρα απομακρύνεται προς τη

στεριά μεχριπότε ο μακαρίτης θα ’χει τα μάτια του
κλειστά και θα μας κοιτά με το διαπεραστικό του
βλέμμα μεχριπότε το λεωφορείο θα επιστρέφει

με τα φώτα σβηστά για να μαζέψει τους καθυστε-
ρημένους εργάτες που δεν σχόλασαν ακόμα απ’
τη δουλειά μεχριπότε τα ανένταχτα ποιήματα θα

παραμένουν σιωπηλά σε μια σκοτεινή γωνιά με
μια σκιά που το σκιερό φως της ματώνει στην
άκρα του τάφου τους σιωπή μεχριπότε το νερό

θα βράζει στη χύτρα ξαφνικής πυρκαγιάς λέξεων
που τρέχουν να ξεδιψάσουν σ’ ένα πηγάδι απο-
τεφρωμένο μεχριπότε ο Μεγαλέξανδρος ανοιχτά

στο πέλαγο θα ρωτάει αν ζει η γοργόνα του ή αν
απέθανε μεχριπότε οι τουρίστες θα απαγορεύεται
να επισκέπτονται τουριστικές περιοχές οι φτωχοί

τω πνεύματι τις εκκλησίες και οι αναγνώστες τις
βιβλιοθήκες μεχριπότε οι πληγές που είχαν σκοπό
να γιατρευτούν θα παραμένουν ανοιχτές σε κάθε

είδους ερμηνεία μεχριπότε τα όργανα της τάξεως
θα τρέχουν το ’να δεξιά τ’ άλλο αριστερά για να
προλάβουν την κοσμοσυρροή των διαδηλωτών

μέχρι πότε τα μπαλκόνια θα είναι ανυψωμένα σε
σπίτια χωρίς θέα και οι προφήτες μεχριπότε θα
προβλέπουν ένα αδήλωτο και άδειο παρελθόν;

Αθήνα, 14 Ιανουαρίου 2016

ΝΤΙΝΟΣ ΣΙΩΤΗΣ

από την ανέκδοτη συλλογή Μιάμονολεξη

~.~

*