Πίστη αγάπης

Σε τοποθετώ σε βάθρο ψηλό
ψηλότερο απ’ το ύψος σου.
Σαν μαγεμένο έντομο από το φως πλησιάζω
και καίγομαι απ’ την θέρμη σου.
Σου δίνω δυνάμεις ξένες
και σε θαυμάζω σαν θεό.
Απαριθμώ τα συν σου
καθώς σκεπάζω τα κατά εμμονικά
κάτω από πέπλα πίστης.
Λιγώνομαι από αυτό που τα μάτια επέλεξαν
κι αν τυχόν δουν αλλιώς
τα βγάζω.

※

Εκπτώσεις

Ι

Σ’ αγαπάω
όχι σ’ αγαπώ
ασυναίρετη αγάπη.
Στις λέξεις δεν κάνεις εκπτώσεις
μόνο στις μέρες της απόστασης
ως την επόμενη φορά.

ΙΙ

Θα πίστευε κανείς ότι θα έπιανες χώρο
τόσο που μιλάω για σένα.
Όμως είσαι τόσο μικρός
που είναι κανείς να απορεί
τόσο που μιλάω για σένα.

ΙΙΙ

Βρήκα ανάμεσα στα πόδια μου τρεις τρίχες δικές σου.
Τις τύλιξα σ’ ένα χαρτί και κάθε που λείπεις τ’ ανοίγω
να μου θυμίζει ότι κάποτε σ’ είχα.

※

Συσκευασία δώρου

Αγόρασα τουλίπες τυλιγμένες σ’ ένα διαφανές σελοφάν
κατέβηκα τη μεγάλη λεωφόρο
στέλνοντας μηνύματα στο κινητό
πρόλαβα να ενημερώσω του πάντες
κανείς να μην λείψει απ’ το πάρτι σου
διέσχισα το δρόμο χωρίς να κοιτάξω
κι ηρέμησα.

※

Οι αρχαιότεροι τάφοι

Περπατώ τα στενά περιθώρια
ανάμεσα σε οριστικά κουτιά
υγρασία και φύλλα
θροΐζουν σαν ψίθυροι
το κορμί μου τρέμει
ειρωνικά μπροστά στο ακίνητο
Ξεθωριασμένες φωτογραφίες
κάτω από χρυσά ονόματα
ακίνητοι πρώην άνθρωποι
μέσα σε πομπώδη βαριά φορεία
Ασάλευτη ψυχή
ξεθωριασμένου προσώπου
μέσα σ’ ένα γεμάτο ζωή σώμα.

※

Χειραγώγηση

Εγώ από λουλούδια δεν ξέρω
ούτε από δώρα
ούτε από χάδια ξαφνικά
και περιττά γλυκόλογα
ξέρω τα συνοφρυωμένα φρύδια σου
και την βαθιά γραμμή.
Κι εσύ
ω, εσύ ξέρεις,
γιατί εσύ με έμαθες
να τρώω απ’ το χέρι σου.

※

Κισσός

Για πολλά χρόνια το τύλιγε ένας κισσός
αυτό το σπίτι δίπλα στο δικό μου
ώσπου μια μέρα τον ξερίζωσαν
οι υπάλληλοι λέει, του δήμου.
Τ’ άφησαν να στέκεται γυμνό
και έκθετο
με τα σημάδια στην μπογιά του.
Και σε ρωτώ ποιοι είναι αυτοί
και με τι δικαίωμα αφήνουν
ακάλυπτα του άλλου τα σημάδια;

※

Αμάρτημα

Τον έκοψα με το χέρι μου
και σ’ τον έδωσα
τον γλυκό καρπό
του λάθους
κι έτρεχαν τα ζουμιά στο πρόσωπο σου
κι όλο ζητούσες
κι άλλο, κι άλλο,
μα δεν άπλωσες ποτέ το χέρι σου
να κόψεις
σαν άλλος συνεπής Αδάμ
να μην επωμιστείς
καμιά ευθύνη.

ΙΩΑΝΝΑ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι έργο της ποιήτριας.