ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 2000-2020

Ποιά ἡ ποίηση τοῦ 21ου αἰώνα καὶ ποιοί οἱ ποιητές της; Χιλιάδες ποιητικὲς συλλογές, εἴτε τυπωμένες ἀπὸ ἐπώνυμους οἴκους εἴτε αὐτοεκδόσεις, ἑκατοντάδων ἢ καὶ χιλιάδων ποιητῶν ποὺ ἀναζητοῦν τὴν θέση τους στὴν Νεοελληνικὴ Λογοτεχνία. Τί μένει ὅμως καὶ τί περνάει ἀπὸ τὴν κρησάρα τῆς κριτικῆς; Τί ἐπιβιώνει –ἢ ἔστω, τί φαίνεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει– στὴν μνήμη τῆς ἀναγνωστικῆς κοινότητας;

Ἀποπειρώμενο μιὰν ἀπάντηση στὰ παραπάνω, τὸ Νέο Πλανόδιον ἐγκαινιάζει τὴν ἑβδομαδιαία στήλη ‘‘Νέοι ποιητὲς ἑνὸς νέου αἰώνα. Διαρκὴς ποιητικὴ ἀνθολογία 2000-2020’’. Γιὰ διάστημα δύο ἐτῶν καὶ ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2019, θὰ ἀνθολογοῦνται κάθε ἑβδομάδα ἕνα ἢ περισσότερα ποίηματα ἑνός/μιᾶς συγγραφέα, ποὺ θὰ πληροῦν δύο προϋποθέσεις: θὰ εἶναι α) δημοσιευμένα μετὰ τὸ 2000, καὶ β) γραμμένα ἀπὸ ποιήτριες ἢ ποιητὲς 45 ἐτῶν καὶ νεώτερους, γεννημένους δηλαδὴ ἀπὸ τό –σημαδιακό– 1974 καὶ ἑξῆς.

Τὰ ποιήματα θὰ παρατίθενται πολυτονισμένα, δίχως ὅμως ἄλλες παρεμβάσεις στὸ πρωτότυπο. Ἐπίσης, στὸ τέλος κάθε ἑξαμήνου θὰ δημοσιεύεται στὸν ἱστότοπο ὁ Θησαυρὸς Ἀναγνώσεων μὲ τὴν μορφὴ ἀναλυτικοῦ καταλόγου, ὅπου καὶ θὰ καταγράφονται ὅλες οἱ ποιητικὲς συλλογὲς ποὺ ἐξετάστηκαν κατὰ τὸ διάστημα αὐτό. Τὰ ποιήματα ποὺ θὰ προκύψουν στὸ πέρας τῆς διαρκοῦς αὐτῆς ἀνθολόγησης, συμπληρωμένα ἐνδεχομένως καὶ μὲ ἄλλα, θὰ ἀποτελέσουν τὸν κορμὸ μιᾶς ἔντυπης Ἐκλογῆς.

Οἱ σκοποὶ τοῦ ἐγχειρήματος, δύο: ἡ ἀνάδειξη τῶν ἀξιανάγνωστων ποιημάτων ποὺ γράφονται στὶς μέρες μας ἀπὸ νέους ποιητές· καὶ ἡ συμβολὴ στὴν ἐπόπτευση τῆς νεοελληνικῆς ποίησης τοῦ τρέχοντος αἰώνα, μακριὰ ἀπὸ παρελκυστικὲς κατηγοριοποιήσεις, αἰσθητικὲς ἢ/καὶ ἰδεολογικές.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ 

---

Μὲ δεδομένο τὸν τεράστιο ὄγκο τῆς τρέχουσας ποιητικῆς παραγωγῆς, ποὺ ξεπερνᾶ τοὺς 800 τίτλους ἐτησίως (813 γιὰ τὸ 2017, βάσει ἐπίσημων στοιχείων ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη), θὰ ἀποτελοῦσε ψευδαίσθηση τὸ νὰ θεωρεῖ κανεὶς ὅτι μπορεῖ νὰ τὴν παρακολουθήσει στὴν πληρότητά της. Ἀντ’ αὐτοῦ ὅμως, δίδεται ἡ ὑπόσχεση μιᾶς φιλότιμης ἐξέτασης ὅλων τῶν βιβλίων ποὺ θὰ τεθοῦν ὑπ’ ὄψιν τοῦ ἐγχειρήματος. Οἱ φίλοι νέοι ποιητὲς μποροῦν (παρακαλοῦμε πολὺ μὲ ἁπλὸ δέμα/ἐπιστολή) νὰ τὰ στέλνουν στὴ διευθύνση: Ἁγ. Λαύρας 60, Νεάπολη, Ν. Ἰωνία Ἀττικῆς 142 33 [Μὲ τὴν ἔνδειξη: “Αθ. Β. Γαλανάκης γιὰ τὸ περ. Νέο Πλανόδιον” στὰ στοιχεῖα τοῦ παραλήπτη]

---

Δημήτριος Δημητριάδης

(Ὅταν ὁ ψίθυρος, Ἀθήνα, Μελάνι, 2019)

ΙΙΙ.

Καὶ γέμισαν κρύο οἱ τσέπες του
καὶ ξέχασε τοὺς φίλους
καὶ τὴν ἀγαπημένη του γιαγιὰ
καὶ γδύθηκε πάνω ἀπὸ τὴ μέση
καὶ κορμὶ γεμάτο διάστιχα
καὶ οἱ λεπίδες τῆς βροχῆς
μαστίγωσαν τὸ δέρμα
καὶ ἡ μνήμη ξεμάκρυνε
καὶ κάπου θά ’ταν γελαστοὶ
καὶ οἱ ντομάτες κόκκινες
καὶ οἱ ἀρβύλες λιώσαν τ’ ἄγουρα
καὶ πέρασαν μπρός του οἱ μηχανὲς
καὶ ὁ φτωχὸς προσκυνητὴς
κοιτοῦσε τὶς σόλες του
καὶ θυμήθηκε τὸ κορίτσι μὲ τὰ στήθη
καὶ τὴ γυναῖκα ποὺ τὸν γέννησε
καὶ ἂν δίψασε ποτὲ
καὶ ἂν κάποιος στάθηκε νὰ τὴν πλύνει
καὶ ποιός μαρτύρησε τοὺς ζωντανοὺς
καὶ ἀπ’ ὅλους οἱ ψηλότεροι
χτυποῦσαν τὶς καμπάνες
καὶ γιὰ λίγο δείλιασε
καὶ τοῦ ’γνεψαν οἱ ἁμαρτωλοὶκαὶ τὰ ζωηρὰ τραγούδια
καὶ οἱ ἀπόντες γύρισαν
καὶ οἱ μεθυσμένοι
καὶ ἥσυχος στὴν ἀγκαλιά τους
ψιθύρισε
καὶ πέρα κοίταξε τοὺς ἀρχηγοὺς
καὶ τοὺς ἁγίους τόπους
καὶ τὸ χωριό του μέτρησε
καὶ πλῆθος ἦρθαν στὴ γιορτὴ
καὶ ἀμίλητοι
καὶ ἕνα πουλὶ ἀκούστηκε
στὸν τελευταῖο κρότο.

~.~

Κι ἕνας ἐπίλογος

Δὲν ἀκούγεται τίποτα.
Μόνον ὁ ἦχος ἀπὸ τὰ σώματα
ποὺ κρέμονται στοὺς φανοστάτες.

Τὸ στόμα φραγμένο μὲ πανί
λίγες σταγόνες πετρέλαιο
κι ἕνας ἀναπτήρας
λαμπάδες ἀσύμμετρες στέλνουν τὸν καπνό τους
στοὺς ἕτοιμους τάφους ποὺ ἔχω στὸν κῆπο.

Τὰ μάτια ποὺ φυλᾶνε τοὺς νεκροὺς σώπασαν
μετρῶ ἀντίστροφα γιὰ τὴ δική μου σειρὰ
χωρὶς νὰ βιάζομαι.

Πρόλαβα νὰ μᾶς ἑνώσω
ἀγέννητοι κι οἱ δύο μέσα στὸν χαλασμὸ
ἔραψα τὰ χείλη μας στὸ χῶμα
τ’ ὄνομά μας ἔγραψα πάνω στὴν πέτρα
ἀνορθόγραφα
νὰ μὴ μᾶς γνωρίσει ὁ χρόνος
κανένας ὄχλος νὰ μὴ μᾶς χωρίσει.

Τὸ στῆθος γεμάτο πυρίτιδα.

Πότισα τὶς μηλιές;

---

Ὁ Δημήτριος Δημητριάδης γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1976. Εἶναι ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτὴς καὶ διδάκτορας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἔχουν ἐκδοθεῖ τὰ ποιητικά του βιβλία: Χρόνος αὐτόχειρας (2016) καὶ Ὅταν ὁ ψίθυρος (2019).